नाटोले प्रवाह गर्ने गलत सूचनाले जेसुकै भनोस्, साम्राज्यवादको केन्द्रमा चरम अव्यवस्थाको स्थिति छ । 

पश्चिमी साम्राज्यका तीन राजधानीहरू वाशिङटन, लन्डन र पेरिसमा शासन व्यवस्था धर्मराएको छ, सरकारी कामकाज ठप्प छ अनि पतनको संघारमा छ वा आफ्नै जनताको विरोधको चपेटामा छ ।

उनीहरूले शत्रु ठानेका मस्को र बेइजिङमा बरू नववर्ष आशावाद र आत्मविश्वासका साथ आएको छ । यो तथ्य हो, यो समाचार हो । 

हामी साम्राज्यको शीर्ष स्थानबाटै शुरू गरौं । अमेरिकी सरकार अहिले ठप्प छ अनि सरकारी निकायहरूबीच रडाको छ । 

रक्षामन्त्री जिम म्याट्टिसले राजीनामा दिएका छन् अनि राष्ट्रपति डोनल्ड ट्रम्पले विदेशमा गरिँदै आएका महंगा र पराजयोन्मुख युद्धबाट अमेरिकालाई संलग्न नगराउने भनी गरेको निर्णयका कारण रिसाएका युद्धपिपासुहरूले धमाधम राजीनामा दिन थालेका छन् । राष्ट्रिय सुरक्षा सल्लाहकार जोन बोल्टनले सिरियाको विषयमा ट्रम्पलाई खुला चुनौती दिएका छन् र तल्लो सदनमा बहुमत ल्याएको डेमोक्रेटिक पार्टीले उनलाई महाअभियोग लगाउनका लागि कम्मर कसिरहेको छ । 

राष्ट्रपति ट्रम्प कति समय टिक्लान् भन्ने विषयमा कसैलाई थाहा छैन र उनका उत्तराधिकारीका रूपमा रहेका उपराष्ट्रपति माइक पेन्सका विचारलाई सर्सर्ती हेर्दा मात्र थाहा हुन्छ, ट्रम्पको ठाउँमा पेन्सलाई ल्याउने इच्छा कसैले पनि राखेको छैन । 

उता लन्डनमा बेलायती प्रधानमन्त्री टेरिजा मे मृत्युदण्डको सजाय पाएको व्यक्ति जस्तो गरी हिँडिरहेकी छन् । युरोपेली संघबाट बेलायतको बहिर्गमन अझै पनि अनिश्चितताको भुमरीमा छ जबकि ब्रेक्जिटका लागि अब जम्मा ७३ दिन बाँकी छ । संसदबाहिर हिंसा चर्किन थालेको छ, कुनै पनि खेमाले बहुमत पाउन सकेको छैन । अनि आमनिर्वाचन पनि तत्कालै गर्न मिल्ने अवस्था छैन किनकि चुनाव भयो भने साम्राज्यवादविरोधी नेता जेरेमी कोर्बीनले जित्ने सम्भावना रहन्छ र युद्धपिपासुलाई त्यो पच्ने कुरै भएन । 

नाम मात्रको ब्रेक्जिट जसलाई टेरिजा मेको डील भनेर पनि चिनिन्छ हाउस अफ कमन्समा प्रचण्ड बहुमतका साथ अस्वीकृत भइसकेको छ ।

तेस्रो विकल्प भनेको नयाँ जनमतसंग्रह हो । यस्तै जनमतसंग्रहको माग पेरिस तथा फ्रान्सका अन्य शहरहरूमा पनि उठ्ने सम्भावना छ । दोस्रो जनमतसंग्रहले इंग्ल्यान्डमा सामाजिक शान्तिमाथि जोखिम पार्ने सम्भावना छ । ब्रेक्जिटको पक्षमा मतदान गर्ने लाखौं मतदातासँग अब गुमाउनुपर्ने केही कुरा पनि बाँकी छैन । 

उता फ्रान्समा राष्ट्रपति इम्मानुएल म्याक्रोंको स्थिति फ्रान्सेली क्रान्तिपछि गिँडिएका लुई १७औंको जस्तो भएको छ । कुन बेला उनको कार्यालयमा विरोधीहरू पसेर ध्वस्त गर्ने हुन्, पत्तो छैन । 

केही दिनअघि म्याक्रोंका प्रवक्तालाई पछाडिको ढोकाबाट भगाउनुपरेको थियो किनकि विरोधकर्ताहरूले हाइज्याक गरेको एक ट्रक प्रवक्ताको सरकारी कार्यालयको ढोका फोरेर भित्र पसेको थियो । म्याक्रोंले डामास्कसमा अस्थिरता मच्चाउनका लागि गरेको प्रयास र किएभमा गरेको उत्पात अहिले फर्किएर फ्रान्सेली गणतन्त्रको आधारलाई नै हल्लाउन थालेको छ । 

म्याक्रोंले जतिसुकै बेवास्ता गरेपनि विगत दश हप्तादेखि सबै राजनीतिक विचारधाराका फ्रान्सेलीहरूले राष्ट्रपतिको राजीनामा माग्दै चर्को र क्रमशः हिंस्रक हुँदै गएको प्रदर्शन गरिरहेका छन् । म्याक्रोंले विरोध साम्य पार्न गरेका जुनसुकै कामले पनि विरोधकर्ताहरूलाई शान्त बनाउन सकेको छैन । 

इटलीका उपप्रधान तथा गृहमन्त्री म्यात्तियो साल्भिनीले व्यक्तिगत रूपमा फ्रान्सेली राष्ट्रपतिलाई निन्दा गर्दै उनी ‘आफ्नो जनताविरुद्ध रहेको’ बयान दिएका छन् । यसरी उनले विरोधकर्ता पहेंलो ज्याकेटहरूको पक्ष लिएका छन् । 
शनिवार लन्डनमा मानिसहरूले पहेंलो ज्याकेट आन्दोलनकै तरिका अपनाउँदै बेलायती सरकारको सेवा कटौतीसम्बन्धी निर्णयको भव्य विरोध गरे । केन्द्रले थाम्न नसक्ने स्थिति आएको छ । 

पुरानो व्यवस्था मरिरहेको छ र नयाँ जन्मिन सकेको छैन । पश्चिमले बेलैमा ध्यान नपुर्‍याउने हो भने राक्षसहरूको समय आउने देखिएको छ ।

(पश्चिमको यो अस्तव्यस्तताका पछाडि नवउदारवाद कारणका रूपमा रहेको कुरा प्रस्ट छ । आरटीमा प्रकाशित अर्को लेखमा केन लिभिङस्टोनको निष्कर्ष यहाँ सान्दर्भिक ठहर्छ । उनी भन्छन्, ‘संसारभरि हामीले महाधनी र ठूला कर्पोरेट हाउसहरूका झूटलाई चुनौती दिने अनि त्यस्ता कर्पोरेटका कठपुतलीका रूपमा रहेका राजनीतिकर्मीहरूको भण्डाफोर गर्ने काममा लाग्नुपर्छ । युरोप र अमेरिका दुवैमा ४० वर्षदेखि राज गरिरहेको नवउदारवादलाई अन्त्य नगरेसम्म स्थिति झनझनै खराब हुँदै जानेछ ।)

आरटीमा प्रकाशित जर्ज ग्यालोवेको विश्लेषणको भावानुवाद