पुस ६, २०८०
एकाधबाहेक अधिकांश मन्त्रीले प्रभावकारी कार्यसम्पादन गर्न नसकेपछि प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ स्वयंले मन्त्रीहरूलाई प्रस्ट चेतावनी दिएका छन् । नेपालीलाई नक्कली भुटानी शरणार्थी बनाएर अमेरिका ला...
बिहीवार भारतको जम्मु कश्मीर राज्यमा रहेको पुलवामामा आत्मघाती आक्रमण भएपछि सेन्ट्रल रिजर्भ पुलिस फोर्स (सीआरपीएफ) नामक अर्धसैनिक बलका कम्तीमा ४० जना जवानको मृत्यु भएपछि अहिले भारतभरि आक्रोशको लहर छ ।
कश्मीरमा सक्रिय आतंकवादी समूह जैश–ए–मोहम्मदले उक्त आक्रमणको जिम्मेवारी लिएको छ । उक्त संगठनका प्रमुख हाफिज सईदलाई पाकिस्तानले शरण दिएको छ र उनी यसअघि पनि भारतमा भएका आतंकवादी आक्रमणहरूका लागि जिम्मेवार छन् (सन् २००१ मा भारतको संसदमा भएको कुख्यात आक्रमण उनैले गराएका हुन्) । यसले गर्दा पनि पाकिस्तानप्रति भारतीयहरूको चर्को क्रोध उर्लिएको छ ।
यस घटनाले भारत र पाकिस्तानबीचको युद्ध चर्किने हो कि भनी आशंकाहरू व्यक्त भएका छन् । त्यसो त पाकिस्तानको परराष्ट्र मन्त्रालयले एक विज्ञप्ति जारी गरेर आक्रमणप्रति गम्भीर चिन्ता रहेको भनेको छ अनि घटनामा पाकिस्तानलाई जोड्नु नहुने पनि बताएको छ ।
विश्लेषकहरूले यो आक्रमणको टाइमिङका विषयमा प्रश्न उठाएका छन् । आतंकवादी संगठन जैशको सम्बन्ध अफगानी तालिबानसँग छ र तालिबान अहिले शान्तिवार्ताको पहल गरिरहेको छ । अफगानिस्तानमा शान्तिवार्ताको पहल गरिरहेको अमेरिकाको ट्रम्प प्रशासनलाई तालिबाननिकटस्थ जैशले गरेको कश्मीर आक्रमणले अप्ठ्यारोमा पार्ने हो कि भनी विश्लेषकहरूले चिन्ता जनाएका छन् ।
यता भारतमा नरेन्द्र मोदी सरकारलाई पनि यो आक्रमणले चुनावको मुखमा एउटा राम्रो मुद्दा दिएको छ । चुनावी वर्षमा मोदी सरकारले यो आक्रमणपछि पाकिस्तानविरुद्ध राष्ट्रवादी स्वर उचाल्ने मसला पाएको छ । त्यही राष्ट्रवादलाई उसले चुनावी नारा बनाउने सम्भावना छ ।
त्यसो त पाकिस्तानले स्पष्ट रूपमा यो आक्रमणबाट नरेन्द्र मोदीलाई फाइदा हुने बताएको छ । पाकिस्तानको जिओ न्युज च्यानलसँग कुराकानी गर्दै सूचनामन्त्री फवाद चौधरीले पुलवामा आक्रमणको प्राथमिक लाभग्राही मोदी नै भएको बताए ।
उनले भने, ‘आक्रमण पाकिस्तानी सीमाबाट १३० किलोमिटर पर भारतभित्र भएको हो । विस्फोटनमा प्रयोग गरिएको कार पाकिस्तानबाट लगिएको हैन अनि आक्रमणमा प्रयोग गरिएको ३६० किलो विस्फोटन सामग्री पनि पाकिस्तानबाट गएको हैन । आक्रमणकारी पनि त्यहीँका स्थानीय हुन् । भारतमा आफ्नो कमजोरी केलाउनुभन्दा पनि पाकिस्तानलाई दोष दिने प्रवृत्ति छ ।’
‘अनि हामीले यसबाट कसलाई फाइदा हुन्छ भनेर पनि विचार गर्नुपर्छ । सर्सर्ती हेर्दा मोदीले चुनाव लडिरहेका छन् र उनी हार्न लागेको जस्तो देखिन्छ । यो आक्रमणबाट उनैलाई फाइदा हुनेछ । उनी जसरी भए पनि द्वन्द्व सिर्जना गर्न चाहन्छन्,’ चौधरीले भने ।
उता मोदीले आतंकवादविरुद्ध अपेक्षित रूपमा कडा कदम उठाउन नसकेको भनी विपक्षीहरूले उनलाई घेर्नका लागि पनि यो आक्रमणलाई चुनावी मुद्दा बनाउन सक्ने सम्भावना देखिन्छ । हुन पनि कश्मीरमा भारतीय सशस्त्र बलको त्यति ठूलो उपस्थिति हुँदा समेत एक्ला आदिल अहमद दारले त्यति विशाल आत्मघाती आक्रमण गराउनुले सुरक्षाबलको क्षमतामा प्रश्न उठाउन सकिन्छ ।
हुन पनि भारतीय सुरक्षाबलको जासूसी संयन्त्र यस आक्रमणको भेउ पाउन पूर्णतः असफल रह्यो । आतंकवादी संगठनले सशस्त्र बलको ठूलो टुकडीमाथि कसरी यस्तो आक्रमण गराउन सक्यो भन्ने प्रश्न सीधै प्रहरी र जासूसी संस्थाहरूतिर सोझिन्छ । यो आक्रमण गराउनका लागि एउटा कारमा ठूलो मात्रामा विस्फोटक सामग्री राख्नुपरेको होला, लामै समय रेकी गर्नुपरेको होला, पूर्वाभ्यास पनि थुप्रैचोटि गर्नुपरेको होला अनि सुरक्षाका विभिन्न तहलाई पनि पार गर्नुपरेको होला । यति हुँदासम्म पनि जासूसी निकायहरूले भनकसम्म पनि पाउन नसक्नु उनीहरूको कमजोरी नै त हो ।
आक्रमणपछि भारत सरकारले विभिन्न कदम चालेको छ । पाकिस्तानलाई व्यापारको लाभ दिलाउने मोस्ट फेभर्ड नेसन्सको सूचीबाट हटाउने निर्णय सरकारले गरिसकेको छ । पाकिस्तानलाई कूटनीतिक रूपमा अलग्याउने कुरा पनि भारतले झिकेको छ । तर यति मात्रले भारतीय जनता सन्तुष्ट नहुने देखिन्छ ।
भारतीय सेनाले भने सबै विकल्प खुला रहेको बताएको छ । अनि मोदी आफैंले सेनालाई उसले चाहेकै समय र स्थानमा जस्तो प्रकृतिको भए पनि जवाफ फर्काउन अनुमति रहेको बताएका छन् ।
त्यसो त उरी आक्रमणपछि मोदी सरकारले पाकिस्तानमा सर्जिकल स्ट्राइक गराएको दाबी गर्दै त्यसको राजनीतिक फाइदा उठाएको थियो । अहिले झन् चुनावको मुखैमा त्यस्तै स्ट्राइक गराइने सम्भावना प्रबल छ ।
मोदीले त्यस्तै किसिमको कठोर कदम उठाउन नसकेमा स्वयं जासूसी संस्थाहरू उनको विरोधमा लाग्ने ग्लोबल रिसर्च वेबसाइटमा एन्ड्रु कोरिब्कोले विश्लेषण गरेका छन् । उनी लेख्छन्, ‘भारतको डीप स्टेट (जासूसी संस्थाहरू) मा मोदीप्रति असन्तुष्ट गुटले मोदी भारतको स्वार्थलाई सुरक्षित गर्न असमर्थ रहेको निष्कर्ष निकाल्दै उनलाई पुनर्निर्वाचित नगराउने खेलमा लाग्न सक्ने सम्भावना छ । दुई महिनाअघि मात्र जासूसी संस्था ‘र’का एक कामदार अस्लम आचु अफगानिस्तानमा हत्या गरिएका थिए । गत वर्षको नोभेम्बर महिनाको अन्त्यतिर कराँचीमा भएको आतंकवादी हमलाको गुरुयोजना उनैले बनाएको आरोप लागेको थियो । उनको हत्या जासूसी निकायको नाटकीय असफलता थियो र त्यो कि त धेरै सूचना भएको मानिसलाई तह लगाउने कारवाही थियो कि त एक खतरनाक देशमा त्यति महत्त्वपूर्ण व्यक्तिलाई मर्न पठाउने मोदी सरकारको महाभूल थियो ।
आचुको हत्याले ‘र’मा राष्ट्रिय सुरक्षाका वस्तुवादी सिद्धान्तका अनुयायीहरू र हिन्दूत्वका अनुयायीहरूबीचको विभाजनलाई झनै चर्कायो । वस्तुवादीहरू मोदीले सुरक्षा मामिलामा गैरजिम्मेवारीपन देखाएको विषयमा चर्को आलोचना गर्छन् (उक्त गैरजिम्मेवारीपन नेपालमाथि लगाइएको नाकाबन्दीका कारण नेपाल चीनको पोल्टामा गएकोबाट शुरू हुन्छ) । हिन्दूत्ववादीहरू भने अखण्ड भारत बनाउने भूरणनीतिक भिजनप्रतिको बफादारी मोदीले देखाउन्जेल उनको अन्धसमर्थन गर्छन् । त्यसैले कश्मीरमा भएको पछिल्लो आक्रमणले जासूसी संस्थाभित्रको भिन्नतालाई झनै चर्काउनेछ र वस्तुवादी गुटका कामकाजी कर्मचारीहरू भाजपाको सिद्धान्त लाद्न खोज्ने हाकिमहरूको विरुद्धमा जान सक्छन् र त्यसो गर्नमा उनीहरूले मोदीलाई सिर्जनात्मक रूपमा अविश्वसनीय सिद्ध गर्ने तथा विपक्षीलाई अप्रत्यक्ष रूपमा सहयोग गर्ने रणनीति अपनाउन सक्छन् ।’
यसो हुन नदिनका लागि मोदीले सक्ने जति सबै काम गर्नेछन् । उनले सेनालाई जवाफी कारवाहीको सम्पूर्ण स्वतन्त्रता दिइएको बताइसकेका छन् । यस घटनामा जवाफी कारवाही नगर्ने विकल्प भारतले छान्नै नसक्ने अवस्था छ । भारतका लागि कश्मीर र पाकिस्तान भनेका निर्वाचनमा महत्त्वपूर्ण ठहरिने परराष्ट्रनीतिका विषय हुन् ।
त्यसैले आगामी दिनमा कि त पाकिस्तानविरुद्ध ठूलै सैन्य कारवाही गरिने वा अघिल्लोपटकको झैं सर्जिकल स्ट्राइक गराइने प्रबल सम्भावना देखिन्छ । यसलाई चुनावी लाभका लागि मोदी सरकारले कसरी प्रयोग गर्ने हो, हेर्न रोचक हुनेछ । अनि विपक्षी दलहरूले यसलाई कसरी भजाउने हुन् भन्ने पनि केही दिनमै स्पष्ट हुनेछ ।
एकाधबाहेक अधिकांश मन्त्रीले प्रभावकारी कार्यसम्पादन गर्न नसकेपछि प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ स्वयंले मन्त्रीहरूलाई प्रस्ट चेतावनी दिएका छन् । नेपालीलाई नक्कली भुटानी शरणार्थी बनाएर अमेरिका ला...
दुई–दुईपटक मिर्गौला फेरेको शरीर । मध्यजाडो नजिकिँदै गरेका मंसिरका चिसा दिन । त्यसमाथि वृद्धावस्था । यस्तो बेला ७० नाघेकाहरूको अधिकांश समय ओछ्यानमै बित्छ । नभए पनि घरको चार दिबारभित्र आराम गरेर अनि तात...
सर्वोच्च अदालतको परमादेशले प्रधानमन्त्रीबाट पदमुक्त भएपछि नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली बालुवाटारबाट रित्तो हात फर्केका थिए, २०७८ असार ३० गते । संसद् विघटनको अवगाल छँदै थियो, लामो समय सँगै राजनीति गर...
कुनै राजनीतिक संक्रमण वा अवरोध नभएको समयमा मन्त्रीहरूबीच कसले राम्रो काम गर्ने भनेर प्रतिस्पर्धा हुनुपर्ने हो । तर, विडम्बना ! सहज राजनीतिक अवस्थामा पनि झन्डै एक वर्षसम्म सरकारमा रहेका अधिकांश मन्त्रीको कार्यप्रगति ...
आफ्नो तेस्रो कार्यकालको दोस्रो वर्षलाई प्रभावकारी बनाउने भनी दाबी गरेका प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ले कांग्रेस महामन्त्री गगन थापालगायत केही नेतासँग नियमित सल्लाह सुझाव लिन थालेका छन् । रा...
देशका विभिन्न शहरमा गरिब–मजदूरहरूले छाक काटेर सहकारीमा जम्मा गरेको पैसा बदनियतपूर्ण ढंगले हिनामिना गरेर टेलिभिजनमा लगानी गरेको विषयले बजार तातिरहेको छ, जसमा जोडिएका छन् रास्वपा सभापति रवि लामिछाने...
सामान्यतः मानव समाजको आजसम्मको इतिहास जनयुद्धको इतिहास हो भन्दा फरक पर्दैन । किनकि, समयका प्रत्येक खण्डमा चाहे ती स्पाटाहरू होउन् या चार्टिष्टियन, सिलेसियाली होउन् या कम्युनाडोहरू अनि वोल्सेभिक–भियतकङ्&ndash...
रूढिवादी र पछौटे समाजले सधैँभरि अवतारको प्रतीक्षा गर्दछ । प्रतीक्षा गर्नेले आफू केही पनि कर्म गर्दैन र उसलाई पौरखमा त्यति विश्वास पनि हुँदैन । सामान्यतया व्यक्तिगत जीवनमा भाग्य र सामाजिक जीवनमा अवतारको प्रत...
कसैले आएर सत्य भनेको के हो ? भनेर सोध्यो भने हामी अलमलिन्छौँ । कसैले केही भनौँला कसैले केही । अझ कसैले त सत्य भनेको सत्य नै हो भन्न पनि बेर लगाउन्नौँ । तर सत्य त्यो मात्र होइन । सत्य भनेको हामी आफैँ हौँ । सत्य...