कात्तिक २८, २०८०
गोपी मैनाली कविहरूले केका लागि कविता लेख्छन् भन्नेमा मत्यैक्यता पाइँदैन । कोही आनन्दका लागि भन्छन्, त कोही उपयोगिताका लागि । अझ कोही त अभिव्यञ्जनाको अर्को उद्देश्य नै हुँदैन भन्ने गर्छन् । ...
केशव सिग्देल
उन्नाईस वर्षदेखि
म बसिरहेको यो कोठा
किन हो मलाई आज अनौठो लागिरहेछ ।
अस्ति अस्तिका बिहानहरूमा
अलार्म घण्टी बजिरहन्थ्यो
म कोल्टो फेरेर सुतिरहन्थें
जब समय घर्किसक्थ्यो
काममा निस्कने हतारोमा
सिङ्गै कोठा एउटा भित्तो बन्थ्यो
भित्तो एउटा घडी बनेर झुण्डिन्थ्यो
र त्यो घडी अत्तालिएको आफ्नै छाती हुन्थ्यो ।
हिजोआज,
मलाई कतै जानु छैन
सकिहाल्नु पर्ने जरुरी कुनै काम छैन
चिया खानुभो भन्दै सोध्न आइपुग्ने छिमेकी पनि
गेटमा प्रवेश निषेधको सूचना टाँसेर
आँफैलाई घरमा थुनिबसेका छन्
आजकाल घडीमा अलार्म लगाउन छोडिदिएको छु
तैपनि सुईंको टिकटिक
शहरको कोलहाल जस्तो भएर कोठमा गुन्जिरहन्छ ।
विहान उठेर बाथरुममा छिर्छु
सावर ह्याण्डलबाट तपतप पानी चुहिरहेछ
छचल्किएका थोपाका छिर्काले छोइएपछि
हतमा एकाएक ससाना काँडा उम्रिन्छन्
ति थोपाहरूले मनको तलाउमा
निरन्तर तरङ्ग बनाइरहन्छन्
म हात धुन साबुन पानी लगाउँछु
गाजको आकाशमा
फोका जस्ता ससाना तारा उदाउँछन्
भेन्टिलेशनबाट छिरेको घामले
ति फोकामा ससाना इन्द्रेणी पोतिदिन्छ
ढोकाको कापबाट कमिलाको एउटा लर्को
मैले थाहा नपाएको ठाउँसम्मको यात्रामा निस्किन्छन्
मानौ ति भोकले लखेटिएर गाउँ फर्किदैं गरेका मानिसहरू हुन्
ह्याङगरमा झुण्डीरहेछ
फेर्न नभ्याएको एउटा पुरानो तौलिया
मनमा घुमिरहेको चर्खामा बेरिएर
ठाउँठाउँमा उध्रिएको तौलियाको धागो जस्तै
म आफैं उध्रिदैं गइरहेछु ।
आफ्नै कोठाका यिनै भित्ताहरू हेरेर
कयौं पटक म निराशामा टोलाएको थिएँ
त्यही भित्तामा उन्मादले ठोकेको थिएँ मुठ्ठी
तर अफसोच्
कहिल्यै ध्यानमा आएनछ
भित्ताको रङ्ग ।
भित्तो र छत जोडिने एक ठाउँमा
माकुराले बनाएको छ एउटा छुट्टै साम्राज्य
आफ्नै साम्राज्यको राजमार्ग हुँदै
ऊ अहिले मतिरै दौडिरहेछ
मानौ, मलाई केही सोध्न खोजिरहेछ–
कसरी छोपियो यो भित्ताको रङ्ग
जसै थुप्रिदैं गयो मनमा लोभको मयल?
टेबुलमा
फूलहरू मुर्झाएका छन्
कयौं दिनदेखि मलाई नै पर्खिरहेछन् जसरी ।
फूलका पत्रहरूमा
समयका छिर्का यसरी टाँसिएका छन्
मानौं, चाल्नोले
धुलोको रङ्गोली बनाइरहेछ यहाँ कोही
र्याकका किताबहरूको क्षेत्रपति भएर
कुन साधनाको बलमा त्यो धमिरो यहाँ बसिरह्यो होला ?
इन्टरनेटको तार र लुगाको पुरानो गुन्टा ठाउँठाउँमा चपाउँदै
यि मुसाहरूको शासन कहिलेदेखि चल्यो होला ?
पहिले पहिले, म नउठ्दै जवान भइसक्ने घाम
स्कूल जान मन नलागेको बालक झैं
के कारणले सुस्त घिसारिरहेछ आफ्ना पाइला ?
निरन्तर चलेर पनि यो घडी
हरपल किन गुमाइरहेछ समयको अर्थ ?
उन्नाईस वर्ष चुपचाप बसेको यो कोठा
किन तोडिरहेछ आफ्नो मौनता
र भइरहेछ वाचाल ?
गोपी मैनाली कविहरूले केका लागि कविता लेख्छन् भन्नेमा मत्यैक्यता पाइँदैन । कोही आनन्दका लागि भन्छन्, त कोही उपयोगिताका लागि । अझ कोही त अभिव्यञ्जनाको अर्को उद्देश्य नै हुँदैन भन्ने गर्छन् । ...
पहाडमा उखु पेलेर खुदो पकाउने समय पारेर मधेशको गर्मी छल्न राजेन्द्र काका (ठूलो भुँडी लागेकाले हामीले मोटे अंकल भन्थ्यौं) गुल्मीको पहाड घरमा आउँथे । चैत–वैशाखको समयमा कोलबाट पेल्दै गरेको उखुको रस, रसेट...
लेखक एवं पत्रकार अखण्ड भण्डारीको उपन्यास ‘बोरा’ विमोचन भएको छ । अन्नपूर्ण पोस्ट दैनिकका प्रधान सम्पादक भण्डारीको ‘बोरा’ उपन्यास शुक्रवार काठमाडौंमा आयोजित कार्यक्रममा विमोचन गरिए...
त्यो शिक्षकले पढायो, नेता बन्न सिकायो र त आज देशको बागडोर चलाइरहेका छौ । त्यो शिक्षकले पढायो, कर्मचारी बन्न सिकायो र त आज देशको प्रशासन चलाइरहेका छौ । त्यो शिक्षकले पढायो, डाक्टर बन्न सिकायो र त आज हजारौ...
विसं २०७९ को मदन पुरस्कार प्राप्त गरेको ‘ऐँठन’ उपन्यासका लेखक विवेक ओझालाई गृहनगर टीकापुरमा विभिन्न संघसंस्थाले सम्मान गरेका छन् । ओझालाई नेपाल रेडक्रस सोसाइटी टीकापुर उपशाखा, उद्योग वाणिज्य सङ्घ, ...
असोज तेस्रो साता बिहीबार, बुकीबाट गोठ औल झर्ने दिन । लाहुरेहरू आउनु र बुकीबाट गोठालाहरूको हुल गाउँमा झर्नु दशैंको रौनक हो । ‘भोलि साँझ डाँफे चराउन जाने’, सुत्ने बेला गोठमा सल्लाह भयो । घर...
ललितपुरको गोदावरीस्थित सनराइज हलमा नेकपा (एमाले)का दुई महत्वपूर्ण कार्यक्रम भए । एमालेको प्रथम विधान महाधिवेशन (२०७८ असोज १५ र १६ गते) सनराइज हलमै भएको थियो । विधान महाधिवेशनले विभाजनदेखि चौतर्फी घेराबन्दी...
हामी १५औं अन्त्य गरेर १६औं योजनाको तयारीमा जाँदै छौं । दलका शीर्ष नेताबीच १६औं योजनाको विषयमा छलफल भएको छ । १५औं योजनाको असफलता र नमिलेका कुरालाई १६औं मा सुधार्छौं । हाम्रो गन्तव्य कहाँ हो भन्ने संविधानले ...
सच्चा लोकतन्त्रमा सिमान्तमा रहेको नागरिकले पनि यो देश मेरो हो भन्ने अनुभूति गर्न सक्नेछ- माहात्मा गान्धी । माथि गान्धीको भनाइ किन उद्धृत गरिएको हो भने नयाँ वर्षको आगमन भैसकेको छ र २०८० को बिदाइ बडो हर्षपूर्वक...