×

NMB BANK
NIC ASIA

कथा स्वर्ण विजेताको : मान्छे चिच्याएको आवाज पछ्याउँदै तेक्वान्दोसम्म पुगेकी थिइन् संगीता

माघ ९, २०७६

NTC
Sarbottam
Premier Steels
Marvel

नेपालमा सम्पन्न १३औं दक्षिण एसियाली खेलकुद प्रतियोगितामा चितवनकी संगीता बस्यालले ६२ केजी तौल समूहमुनि स्वर्ण पदक जितिन् । तर तिनै संगीतालाई १४ वर्षको उमेरमा तेक्वान्दो भन्ने खेल हुन्छ भन्ने नै थाहा थिएन रे !

Sagarmatha Cement
Muktinath Bank

त्यो बेला उनले कराँते खेलमात्रै सुनेकी थिइन् । उनी स्कूल जाँदा बाटोबाट मान्छेहरू चिच्याएको सुन्थिन् । एक दिन होइन, दुई दिन होइन । जहिल्यै मानिसहरू चिच्याएको आवाज उनको कानमा ठोक्किन्थ्यो ।


Advertisment
RMC TANSEN
IME BANK INNEWS
shivam ISLAND

एकदिन उनलाई बुझ्न मन लाग्यो- होइन, मानिसहरू किन जहिल्यै चिच्याउँछन् ? त्यो पनि एकै स्वरमा ।


Advertisment
Nabil box
Kumari

चिच्याएकै ठाउँमा पुगेपछि उनले थाहा पाइन्- यो पनि एउटा गेम रहेछ । सेतो ड्रेस लगाएर किक हान्ने खेललाई तेक्वान्दो भन्दा रहेछन् । 

Vianet communication
Laxmi Bank

किशोरावस्थामा भर्खरै पाइला चाल्दै थिइन् उनी । अरूले जे गर्‍यो त्यही गर्न मन लाग्ने । संगीतालाई पनि अरूले जस्तै सेतो ड्रेस लगाएर किक हान्न मन लाग्यो । 

अनि शुरू भयो तेक्वान्दो यात्रा 

१४ वर्षको उमेरमा संगीता र बहिनीले बाफल तेक्वान्दो डोजाङमा भर्ना भए । राम गिरी गुरु थिए । दशैंको समय थियो । उनीहरू फ्री थिए । दशैंको एक महिने बिदामा उनीहरूले तेक्वान्दो सिके । 

सिक्न त जान्थे तर बुवाआमाकै पूर्ण रूपमा समर्थन थिएन । घरबाट तेक्वान्दो सिक्न जान अनुमति थियो तर नखेले हुन्थ्यो भन्थे रे ! 

'केटाले खेल्ने गेम किन खेल्नुपर्‍यो भन्नुहुन्थ्यो । ड्याडीले हुन्न भन्नुहुन्थ्यो भने ममीले कुनैकुनै कुरामा मैले तेक्वान्दो नखेलिदिएहुन्थ्यो जस्तो गर्नुहुन्थ्यो,' संगीताले शुरूआती दिन सम्झिइन् । 

उनले तेक्वान्दो सिक्नका लागि बुवाआमासँग पैसा पनि मागिनन् पहिला । भन्छिन्, 'हजुरआमाले तेक्वान्दोको लागि पैसा दिनुहुन्थ्यो ।' 

स्कूल पाँच बजेसम्म हुन्थ्यो । हतारहतार घर गएर ड्रेस चेन्ज गरेर छिटोछिटो तेक्वान्दो खेल्न गइहाल्थिन उनी । अनि सात बजे फर्किन्थिन् । उनले बाफलस्थित ज्ञानोदय स्कूल पढ्दै तेक्वान्दो सिकिन् । 

***
ह्वाइट बेल्टमै हुँदा उनले पहिलो टुर्नामेन्ट खेलेकी थिइन् । उनको भनाइअनुसार राम्रै प्लेयरसँग फाइट परेको थियो । त्योबेला नकआउट खाइन् । अनुभव नभएका कारण हारेको उनी बताउँछिन् ।

त्यतिबेलै उनले सोचेकी रहिछिन्- हारेर के भो त, सिक्न बाँकी छ । मेहनत गर्छु । एकदिन सफल कसो नहुँला र ! 

म गेमहरूमा भाग लिइरहन्थिन् । तर खाली हात हुँदैनथ्यो । कहिले सिल्भर त कहिले ब्राउन्च जित्थिन् उनी । तर गोल्ड मेडल जित्न सकेको थिइनन् । उनलाई अरूले गोल्ड मेडल जितेर खुशी भएको देख्दा आफूले त्यो सफलता कहिले हासिल गर्ने होला भन्ने मनमा लागिरहन्थ्यो रे ! यतिसम्म कि आफूले कहिले गोल्ड मेडल जित्न सक्तिनँ कि भन्ने सम्म सोचेकी रहिछिन् । 

मनमा गोल्ड मेडलको सपना पाल्दै उनी लगातार लागिरहिन्, मेहनत गरिरहिन् । उनको मेहनतले धनगढीमा आयोजित छैटौं राष्ट्रिय खेलकुदमा मूर्त रूप पायो । अर्थात् पहिलो गोल्ड मेडल जितिन् ।

त्योबेला उनी भर्खरभर्खर नेसनल टीममा परेकी थिइन् । 'म त्योबेला एपीएफबाट कन्ट्र्याक्टमा खेल्थेँ । त्यो बेला सेमिफाइनल चाहिँ पुलिसको खेलाडीसँग परेको थियो,' पहिलो स्वर्ण पदक जित्दाको क्षण सम्झिँदै उनले भनिन्, 'फाइनल चाहिँ आर्मीकै खेलाडी थिइन् ।

राम्रै भयो गेम । तीन वटै फाइट जितेँ ।' त्यसपछि उनले एकाध खेलबाहेक गोल्ड मेडल जितिरहेकी छन् । 

गेम सकेर घर फर्कँदा कहिले चोटपटक लागेको हुन्थ्यो । हो, त्यहीबेला उनलाई बुवाआमाले 'नखेल' भन्दारहेछन् । तर छैटौंमा गोल्ड जितेपछि उनी पत्रिकामा छापिइन् । त्यसपछि भने घरबाट पूर्ण रूपमा सपोर्ट पाइन् । 
छैटौं, सातौं र आठौं राष्ट्रिय खेलकुदमा मैले गोल्ड मेडल जितेर ह्याट्रिक गरिन् । उनी भन्छिन्, 'त्यो सपना थियो, पूरा गरेँ । 

त्यसपछि नेपालमा दोस्रो माउन्ट एभरेस्ट तेक्वान्दो प्रतियोगिता भएको थियो । त्यसमा पनि गोल्ड मेडल जितिन् । 'यो नै मेरो जीवनको अविस्मरणीय क्षण हो । किनकी यो मेरो पहिलो अन्तर्राष्ट्रिय प्रतियोगिता थियो,' उनले भनिन्, 'त्यो बेला मेरो खुशीको सीमा थिएन । त्यसपछि पाँचौं, छैटौं र आठौं कोरियन एम्बास्डरमा गोल्ड मेडल जितेँ ।' 

त्यो हार …

१२ औं सागमा उनलाई देशको प्रतिनिधित्व गरेर खेल्न ठूलो चाहना थियो । सेलेक्सन पनि खेलिन् । तर आयुषा शाक्यसँग फाइनलमा हारिन् । उनले भारतमा भएको सागमा सहभागिता जनाउन पाइनन् ।

त्यो हारबाट उनी कति पनि विचलित भइनन् । किनभने उनलाई थाहा थियो आफूले राम्रो खेलाडीसँग हारेको । त्यसपछि उनले मेहनतको दायरालाई बढाइन् । भन्छिन्, 'हार्दा खेरि राम्रो खेलाडीसँग हारेको थिएँ । अब मैले अझै मेहनत गर्नुपर्छ । एसियन गेमहरू पनि छ । त्यसमा राम्रो गर्नुपर्छ भनेर ट्रेनिङमा मेहनत गरेँ ।' एसियन गेममा चान्स पनि पाइन् तर मेडल आएन । 

अर्को सागमा मेहनत गरेर जसरी पनि गोल्ड मेडल ल्याउँछु भन्ने अठोट गरिन् उनले । उनलाई अहिले त्यो सपना पूरा गरेको गरेको जस्तो लाग्छ । 'त्यो सपना पूरा गरेँ, खुशी छु,' उनले सुनाइन् ।

सागका कुरा 

साग गेम हुनुभन्दा एक महिना अगाडि उनी ट्रेनिङको लागि चीन गएकी थिइन् । त्यहाँको ट्रेनिङले सागमा मेडल ल्याउन सपोर्ट भएको उनको भनाइ छ । 'धेरै कुरा सिक्न पाइयो । नेपाल आएर पनि धेरै ट्रेनिङ गर्‍यौं । गुरुहरूले पनि कसरी स्कोर गर्ने भन्ने टिप्सहरू दिनुभयो,' संगीताले सफलता पछाडिका कुरा सुनाइन् । 

***
उनले केही समयअघि सम्पन्न सागमा ६२ केजीमुनि तौल समूहबाट खेलेकी थिइन् । फाइलमा भारतीय खेलाडी गगनजोत गिलसँग परेको थियो । भारतको भनेपछि उनको मनमा डरले डेरासमेत जमाएको रहेछ ।

'अपोनेन्टलाई कमजोर सम्झनुहुन्न भन्ने फील भयो तर जसरी पनि मेडल ल्याउनुपर्छ भन्ने सोचेर जसरी पनि जित्नैपर्ने दबाबमा थिएँ म,' उनी सम्झिन्छिन्, 'रिङभित्र गएर जसरी पनि उविरुद्ध स्कोर ल्याउनपर्छ । उसलाई स्कोर गर्न दिनुहुन्न भन्ने मात्रै दिमागमा थियो ।' 

बुवाको सरप्राइज

उनले स्वर्ण पदक जितेको खेल बुवाले पनि लाइभ हेरे । तर हलमा उनको बुवाको आगमन 'सरप्राइज' थियो । बुवा आउनेबारे उनलाई थाहा थिएन ।

'ड्याडी आउनुहुन्छ भन्ने थाहा थिएन । म गेमको लागि प्रतीक्षामा थिएँ, ठ्याक्कै देखेँ,' उनले त्यो क्षण सुनाइन् । 

बुवालाई देखेपछि उनी एकछिन छक्क परिन् । 

के बोलुँ, के बोलुँ भएछ- 'गेम हेर्न आउनुभएको ?' भनिछन् । 

बुवाले 'अँ' भनेछन् । 

'ममीले ड्याडीलाई भन्नुभएको रहेछ मेरो गेम छ भनेर । जे होस्, हेर्नुभयो । खुशी हुनुभयो,' उनी केही भावुक सुनिइन् । 

उनले अब जीवन खेलमै बिताउने बताइन् । 'यदि मैले खेल्न सकिनँ भने कोचको भूमिका पनि निभाउन सक्छु,' उनले कुराकानीको बिट मार्दै भनिन्, 'बच्चाहरूलाई सिकाएर पनि बस्न सक्छु । यो पछिको कुरा हो ।'

hAMROPATRO BELOW NEWS
TATA Below
फागुन २६, २०८०

पोखराका अशोक खड्काको पारिवारिक वातावरण सानैदेखि उद्यमशीलताको थियो । उनका बुवा सधैं एकै सुझाव दिइरहन्थे– नेपालमै केही गर्नुपर्छ । उनको बालमस्तिष्कमा त्यही छाप पर्यो । विदेश जाने सोच कहिल्यै बनाएनन् । नेप...

माघ १३, २०८०

रोल्पाका देवराज बुढामगर गाउँकै साधारण किसान हुन् । परिवर्तन गाउँपालिका–४ पाथावाङ निवासी देवराजका ६ छोरी र एक छोरा सरकारी जागिरे छन् । छोराको आसमा ६ छोरी जन्माए देवराज र उनकी श्रीमती नन्दाले । हुन पन...

माघ २७, २०८०

भगवान् गौतम बुद्धको जन्मस्थल लुम्बिनी विश्वकै लागि शान्तिक्षेत्र हो । यो क्षेत्र आउँदो महिना विशेष हुने भएको छ । विश्वकै प्रतिष्ठित र ठूलो पुरस्कार मानिने नोबेल पुरस्कार विजेताहरूको जमघट हुने भएपछि विशेष हुन लागेक...

कात्तिक २५, २०८०

बुटवलका कुलचन्द्र पाण्डे सफल पर्यटन व्यवसायी हुन् । कुनै समय भारतको एउटा कम्पनीमा काम गरेका पाण्डे अहिले रूपन्देहीमा ‘एसियन ब्राण्ड’ चम्काउने ‘टुरिजम’ उद्यमीका रूपमा चिनिन्छन् । तीन दशकअघि...

माघ ५, २०८०

मनीषा जीसीको वास्तविक नाम विष्णु घर्ती क्षेत्री हो । गुल्मीको धुर्कोट गाउँपालिका– ३ हाडहाडेकी विष्णुलाई धेरैले मनीषा भनेर चिन्छन् । उनै मनीषा लोक सेवा आयोगले लिएका पाँचवटा परीक्षामा एकसाथ नाम निकालेर अह...

फागुन ५, २०८०

श्रीमान्–श्रीमती नैं शाखा अधिकृत, त्यो पनि एकसाथ । यस्तो सुखद संयोग सरकारी सेवामा प्रवेश गर्न चाहनेमध्ये कमैलाई मात्र जुर्ने गर्छ । तर, गुल्मीको धुर्कोट गाउँपालिका वडा नम्बर–६ का सुरेन्द्र पाण्डे र रमित...

अपराजित जनयुद्धको पराजित कथा

अपराजित जनयुद्धको पराजित कथा

चैत १४, २०८०

सामान्यतः मानव समाजको आजसम्मको इतिहास जनयुद्धको इतिहास हो भन्दा फरक पर्दैन । किनकि, समयका प्रत्येक खण्डमा चाहे ती स्पाटाहरू होउन् या चार्टिष्टियन, सिलेसियाली होउन् या कम्युनाडोहरू अनि वोल्सेभिक–भियतकङ्&ndash...

निर्मोही राज्य र युगीन अवतारको प्रतीक्षामा नेपाली समाज

निर्मोही राज्य र युगीन अवतारको प्रतीक्षामा नेपाली समाज

चैत १२, २०८०

रूढिवादी र पछौटे समाजले सधैँभरि अवतारको प्रतीक्षा गर्दछ । प्रतीक्षा गर्नेले आफू केही पनि कर्म गर्दैन र उसलाई पौरखमा त्यति विश्वास पनि हुँदैन ।  सामान्यतया व्यक्तिगत जीवनमा भाग्य र सामाजिक जीवनमा अवतारको प्रत...

सत्यको खोजी

सत्यको खोजी

चैत १०, २०८०

कसैले आएर सत्य भनेको के हो ? भनेर सोध्यो भने हामी अलमलिन्छौँ । कसैले केही भनौँला कसैले केही । अझ कसैले त सत्य भनेको सत्य नै हो भन्न पनि बेर लगाउन्नौँ । तर सत्य त्यो मात्र होइन । सत्य भनेको हामी आफैँ हौँ । सत्य...

x