'कुशासनको देश'

रमेश थापा–

हे नागरिक !
भयो चुप लाग,
ननिकाल
व्यर्थै बेसहारा आवाजहरू,
अधिकार छ
स्वतन्त्रता पनि छ
संविधानमा लिपिबद्ध छ
कानूनका हर कुराहरु
तर
कानुनको तराजु समात्नेहरूमा
छैन समानताको मगज
मात्र छ शक्तिको दम्भ
छैन न्यायको प्रतिबिम्ब
मात्र छ स्वार्थ र शोषणका अनुहारहरू ।

हे नागरिक !
भयो सहेर बस
पुलिस प्रशासनको दमन,
नखोज निहुँ
भुलेर पनि उनीहरुसँग
सरकारले उनीहरुलाई
राखेका छन् भाङ खुवाएर
उनीहरु नै हुन्
दाइने हात सरकारको
नेता र मन्त्रीको सुरक्षाबाहेक
सोच्ने फुर्सद छैन
मात्र मस्त छन् स्यालुट ठोक्नमा
बरु सघाउँछन् उनीहरु
अवैध धन्दा र तस्करहरूलाई ।

हे नागरिक !
भयो छाडिदेऊ अब
सुशासनको बिगुल फुक्न,
धाऊ सरकारी कार्यालय बारम्बार
निसर्त मान
उनीहरुका सिद्धान्तहरू
जाऊ प्राइभेट अफिसहरूमा पनि
जहाँ संविधानका फरक धारा
र अनुसूचीहरूको व्याख्या
निर्विकल्प आत्मसात् गर
भो नउडाऊ
लोकतन्त्रको उपहास
बस् ढोग गर
कर्मचारीतन्त्र र नातावादलाई ।

हे नागरिक !
भयो बन्द गर
शान्तिको नारा घन्काउन,
जुन श्री ३ ले सुने
सुने श्री ५ ले पनि
अब सुन्ने छैनन्
नयाँ श्री ६ हरुले
कारुणिक र रोदनका गीतहरू
जो बदल्छन्
चीत्कारलाई पनि अट्टहासमा
छैन कत्ति पनि
सद्भाव र सहिष्णुताको लक्षण
छ त सामन्ती सोचाइ र प्रवृत्ति
समृद्धि चाहने राजाहरूमा ।

हे नागरिक !
भयो नउठाऊ
विकासका एजेण्डाहरु,
बरु भत्काउन देऊ
ऐतिहासिक संरचनाहरु
मास्न देऊ
प्रकृतिका सुन्दर खानीहरू
अनि रमाऊ वाकवाकी आउने
धुलो, धुवाँ र दुर्गन्धमा
कहिल्यै नपोख 
पीर,व्यथा दशाननहरुसँग
नगर आशा कत्ति पनि
आमा टोक्ने कुलङ्गार राष्ट्रघातीहरूसँग
खान देऊ देशको आयु रहेसम्म ।

हे नागरिक !
भयो नगर दौडधुप,
थुन झ्यालढोका
बस भोकभोकै बेरोजगारी
नखोज श्रमको मूल्य
बेच शरीरका बहुमूल्य अङ्गहरु
र तिर राज्यलाई कर
राख धितो पाखापखेरा
र चुक्त्याऊ राष्ट्रको ऋण
सहज होस्
देश हाँक्ने पाइलटहरूलाई
स्वस्फुर्त ल्यान्डिङ गर्न
कमी नहोस् सुविधाको
जिउन नेताहरुलाई ।  ​