मदन भण्डारी स्मृति दिवसका दिन एमाले र माओवादी केन्द्रले एक-आपसमा सहमति गरी नेपाल कम्युनिष्ट पार्टी गठन गर्ने ऐतिहासिक निर्णय लिएको छ । नेपालकै नेताको संस्मरणमा यहाँका साम्यवादी शक्ति एक हुनुले यस पार्टीमा पहिले-पहिले झैं अब बाहिरी प्रभाव नरहने अपेक्षा गर्ने ठाउँ बनेको छ । यो सकारात्मक घटना-विकास हो ।

बिहीवार अपरान्ह राजधानीमा आयोजित कार्यक्रममा नयाँ पार्टीको घोषणापत्र आयो र पार्टीका दुई अध्यक्षको थप प्रतिबध्दताद्वारा नेपाली जनतालाई आश्वस्त पारिएको छ । प्रतिस्पर्ध्दात्मक राजनीतिमा प्रवेश गरेर लोकतान्त्रिक परिपाटीबाट सञ्चालित हुने अभ्यासमा गैसकेका पार्टीका नेता खड्गप्रसाद शर्मा ओली एवं पुष्पकमल दाहाल (प्रचण्ड) ले सार्वजनिक गरेका कबुललाई यथोचित महत्व दिइनु पर्दछ । उहाँहरू दुबैजना सत्तारुढ दलका नेता भएको हुनाले अबका उहाँहरूका उद्गार तथा  प्रस्तुति संयमित र जिम्मेवार हुँदै जानुपर्ने चुनौति थपिएको छ । साथै, अहिलेसम्म बाहिर रहेका स-साना आकारका कम्युनिष्ट पार्टीहरूलाई पनि नयाँ पार्टीमा एकीकृत गराउने प्रयत्न गर्नु सामयिक कदम हुनेछ ।

एकीकरणको नवीनतम् प्रयासको क्रम चलिरहेका बखत छेउ-कुनाबाट नयाँ पार्टी चीन र भियतनामपछिको संसारको ठूलो कम्युनिष्ट पार्टी हो भनेर दाबी गरेको सुनियो । साविकमा माओवादीबाट मन्त्री बनेका एक नेताले त सार्वजनिक रूपमा विश्व कम्युनिष्ट आन्दोलनको हामी अब प्रेरणास्रोत भएका छौं, कम्युनिष्टरूपी वृक्षको लागि बीज उत्पादन गर्ने ब्याड समेत बनेका छौं भन्ने आशयको अभिव्यक्ति दिएको पाइयो ।

भर्खर गठन भएको पार्टीका कार्यकर्ताको हौसला बढाउन यस्तो भनाइ काम पनि लाग्ला, तर लोकतान्त्रिक पध्दतिमा चलेको देशका आम नागरिकलाई यस्ता भनाइले धोका हुन लागेको पो हो कि भन्ने आशङ्का हुन सक्दछ । तसर्थ यसबारे नेतृत्व तह बेलैमा सचेत हुनु बुध्दिमानी हो । किनभने बाँकी विश्वले परिवर्तित सन्दर्भमा निर्मित कम्युनिष्ट पार्टी एकदलीय अधिनायकवादतर्फ उन्मुख नहुने अपेक्षा गर्नु अन्यथा होइन ।