सकारात्मकता सफलताको जननी हो । सकारात्मक हुनेबित्तिकै आधाभन्दा बढी सफलता मिलिसकेको हुन्छ । जीवनमा जति पनि समस्या आई पर्छन् तिनका अधिकांश हिस्सा नकारात्मकता नै हुन्छन् । त्यसैले विद्वानहरू भन्ने गर्छन्– सफलता चाहने मानिसले सकारात्मक हुनै पर्छ । प्रश्न उठ्न सक्छ सकारात्मक त बन्ने, तर कसरी ? यदि त्यस्तो हो भने नआत्तिनुस् । यो त्यति ठूलो कुरा पनि होइन र गाह्रो पनि छैन । हामी सानातिना कामबाटै शुरूवात गर्न सक्छौँ । बानी पर्दै गएपछि स्वतः सकारात्मक हुन पुगिरहेको हुन्छ ।

आउनुस् हेरौँ केही उदाहरणः 
मानौँ हामी कतै जाँदै थियौँ । कोही लडेको देखियो । लड्ने जो पनि हुन सक्छ । परिचित पनि हुन सक्छ, अपरिचित पनि । हुन सक्छ हामीले मन नपराएको वा दुष्मन ठानेको व्यक्ति पनि होलान् । त्यतिबेला के गछौँ ? वास्तै नगरेर हिँड्छौँ, उठ भन्छौँ, उठाइदेओ न भन्छौँ वा आफैँ अघि सरेर उठाउने प्रयास गर्छौँ । यीमध्ये अघिल्ला तीनमा पर्छौँ भने गल्ती गर्दैँ छौँ । किनभने नकारात्मकता भनेकै यही हो । यो काम मेरो होइन, मैले गर्ने होइन, मेरो दर्जाले दिँदैन भनेर पन्छिन खोज्ने ।

त्यस्तै हामी भान्छामा छौँ । चिया उम्लिरहेको छ । अथवा हुन सक्छ धारो खुलै होला । यतिबेला के गर्छौँ ? चिया उम्लिरहेको छ वा धारो खुला छ भन्ने गर्छौँ कि आफैँ गएर चुलो, धारो बन्द गर्छौँ ? यदि अरू कसैलाई बोलाउन थाल्छौँ भने यहाँ पनि गल्ती गरिरहेका हुन्छौँ । यद्यपि हामीलाई लागेको हुन सक्छ यो काम मेरो होइन वा मेरो दर्जाले दिँदैन तर त्यसो होइन । काम आफैँमा ठूलो र सानो भन्ने हुँदैन । कामले भने ठूलो र सानो बनाउँछ । 

हुनसक्छ, कतिपय अवस्थामा सबै काम गर्न पदीय मर्यादाले नदेला पनि तर घरमा वा बाटामा त्यो पनि भङ्ग हुन्छ । जब हामी आफैँ यस्ता सानातिना काममा अघि सर्ने गर्न थाल्छौँ त्यहीँबाट सकारात्मकताको यात्रा शुरू भइसकेको हुन्छ । आफू ठूलो मानिस त्यो काम आफूले गर्ने होइन भन्ने स्थानमा यति काम मैले गर्दा पनि के बिग्रन्छ र भन्ने भावना आउन थाल्छ र नजादिँदो पारामा हामीमा सकारात्मक भाव जागृत भइरहेको हुन्छ । हो, आफू अर्कै काममा व्यस्थ छौँ भने अर्कै कुरा ।  

सकारात्मकताको अर्को सूत्र हो हंसमुख र हल्का स्वाभाव । हल्का हुनु भनेको अस्तित्व नै गुमाउने भन्ने होइन । आफू ठूलो मानिस, धनीमानी, मन्त्रालयको सचिव वा मन्त्री भन्ने ठानी गमक्क परेर नबस्नु नै हल्का हुनु हो । हंसमुख भन्ने त सबैलाई थाहा भएकै कुरा हो । अरूको अगाडि पर्दा चाहे जोसुकै होस् मुस्कुराउने प्रयास गर्नु र मुसुक्क हाँसेर बोल्ने बानी बसाउनु नै हंसमुख हो । यसले अर्कोमा पनि सकारात्मक प्रभाव पर्छ र बिग्रन लागेको काम पनि बन्न सहयोग पर्‍याउँछ । होइन गमक्क परेर बस्न थाल्यौँ भने बन्न लागेको काम पनि बिग्रन बेर लाग्दैन । 

सकारात्मकताको तेस्रो सूत्र हो सेवा, सहयोग र सद्भाव । सेवाभन्दा ठूलो धर्म अर्को छैन । हाम्रो जीवन अरूले नै दिएका हुन् । यहाँसम्म कि धनसम्पत्ति, पद र प्रतिष्ठा दिने पनि अरू नै हुन्छ । नामसमेत अरूले दिएर पाएका हौँ । जब सबै अरूले नै दिएका हुन् भने अरूकै लागि दिएका हुन् । सेवा, सहयोग र सद्भावकै लागि दिएका हुन् । त्यसैले सकेसम्म माध्यम जुनसुकै होस् सेवा, सहयोग, सद्भाव दिने प्रयास गर्नुपर्छ । दिन नसके पनि कम्तीमा लिने काम चाहिँ सकेसम्म गर्नुहुँदैन, जसले अन्ततः आफैँलाई फाइदा गर्दछ  ।

उदाहरणका लागि फलफूलको बोटलाई नै हेरौँ न । उसलाई बिनाकाम वा प्रयोजन कसैले पनि तोड्दैन । सकेसम्म संरक्षण नै गर्छन् । नसके पनि भाँच्ने टुटाउने गर्दैनन् । कसैले यस्तो गरेको छ भने ऊ कि बालक हुन्छ कि पागल वा मूर्ख । आखिर जो भए पनि अज्ञानकै कारण त्यस्तो भएको हुन्छ । होइन भने सबैले संरक्षण र सम्वर्द्धनकै प्रयास गरेका हुन्छन् । यस्तो किन हुन्छ थाहा छ ? किनकि उसले हाम्रा लागि, हाम्रा खुसीका लागि आफूलाई लुटाएको छ, सौन्दर्य बिच्छ्याएको छ । अब हामी नै भन्न सक्छौँ सेवा, सहयोग र सद्भावका कारण जड प्राणीले सहयोग र सद्भाव पाउँछन् भने मानिसको अवस्था कस्तो होला । 

यसको अर्थ हमेशा दिनुपर्छ, लिनुहुँदैन भन्ने होइन । मानिस प्रकृति होइन प्रकृतिले बनाएको प्राणी हो । अरूसँग नलिइकन त व्यवहार नै चल्दैन । कुरा त्यही हो सकेसम्म नलिने वा सकिने जतिमा नलिने । नसक्नेमा त लिनैपर्छ तर लिएपछि दिनु पनि पर्छ । दिन चाहिँ नचाहने लिन मात्र खोज्ने हो भने व्यवहार चल्दैन । जहाँ दिने मात्र काम हुन्छ त्यहाँ प्रेम हुन्छ । जहाँ लिनेदिने हुन्छ त्यहाँ व्यपार र जहाँ लिने मात्र काम हुन्छ त्यहाँ घृणा हुन्छ । प्रत्येक दिन आउने याचकलाई कस्तो व्यवहार गरिन्छ सबैलाई थाहा भएकै कुरा हो । त्यही याचकले एकाध पटक प्रेम र सद्भावपूर्ण तरिकाले पाएको हुन्छ भने पाइन्छ भनेर दिनदिनै आउन थाल्यो भने वाक्यबाँण बोकेर फर्कनुपर्ने हुन्छ । 

यसलाई हामी अर्को उदाहरणबाट पनि हेर्न सक्छौँ । जस्तो कुवाको पानी सबैले देखेका छौँ ।  जुन कुवामा पानी आउने र जाने भइरहेको हुन्छ त्यहाँको पानी ताजा हुन्छ तर जुन कुवाको पानी जमेर बसेको हुन्छ त्यो कुवाको पानी दुषित हुन्छ । व्यवहार पनि त्यस्तै हो । लिने र दिने भइरहेको छ भने त्यहाँको अवस्था छुट्टै हुन्छ । लिइएको मात्र छ दिइएको छैन भने त्यहाँको अवस्था छुट्टै हुन्छ ।  

यी केही उदाहरण हुन् । जीवनका हरेक अवस्थामा यही नियमले काम गरेको हुन्छ ।