काठमाडौं,९ चैत- धनुषाका बिकाउ साहले सयकडा ३ का दरले ऋण खोजेर आफ्नो छोरा उपेन्द्र साहलाई साउदी पठाएका थिए । ‘छोराले धनुषाको पटेर्वामा रहेको आफ्नो ससुराली गाउँबाट ल्याएको पैसा दलालले खाइदियो । यता ब्याजको हिसाब-किताब शुरु भइसक्यो, तर छोराले साउदीमा खान पाइरहेको छैन,' निन्याउरो मुख लगाएर वैदेशिक रोजगार विभागको दोस्रो तल्लामा बसिरहेको अवस्थामा बिहीबार भेटिएका उनले सुनाए ।

जम्मा ३ कठ्ठा मोहियानी जग्गाका धनी बिकाउ धनुषाको गणेशमान सारनाथ नगरपालिका वडा नम्बर ६ मा सानो किराना पसल चलाएर बस्छन् ।

त्यो ३ कठ्ठा जग्गा पनि आफ्नो बाउको नाममा रहेको मोहियानी जग्गा हो । त्यो ३ कठ्ठा जमिनले खान पुग्दैन, पारिवारिक आर्थिक अवस्था कमजोर भएकाले छोरालाई साउदी पठाएर आफ्नै नाममा केही जग्गा लिने सपना बोकेका उनको सपना दलालले छोरालाई साउदी पुर्‍याएर केही काम नदिएपछि हुरीले उडायो ।

'अन्तिमपटक छोरासंग कुरा हुँदा मैले छोरालाई सम्झाएँ । बाबु, म्यानपावरले केही दिनमा तिमीलाई नेपाल बोलाउने भनेको छ, तिमी नआत्तिइकन बस्नु, यताको पीर केहि नलिनु । मैले मानवाधिकार आयोगमा पनि उजुरी गरेको छु । भगवानको कृपाले हामीलाई पक्कै न्याय मिल्नेछ,' उनले आशा व्यक्त गरे ।

'घरमा आमा र बुहारीले पीर मानिरहेका छन्, खाना खाएका छैनन् । के गर्नु दलालको फन्दामा परेपछि सबै कुरा सहनुपपर्‍यो, मैले उनीहरुलाई सम्झाएर राखिरहेको छु,' साहले आफ्नो पीडा सुनाए ।

काम नपाएर बिखलन्दमा परेका उपेन्द्र साहलाई ड्राइभर भिसामा लगिदिन्छु भनेर सामान्य चिनजानको आधारमा मिर्चैया सिराहाका उदय साहले पासपोर्ट र पैसा लिएका थिए । आफ्नो साढुभाइ काठमाडौंको म्यानपावरमा काम गर्ने र उनले ड्राइभर भिसामा राम्रोसंग साउदी पुर्‍याउने भनेर आश्वासन दिई उपेन्द्रलाई काठमाडौं ल्याएका थिए । केहीदिनमा नै उपेन्द्र साउदीमा ड्राइभर बन्न पाइने आशा बोकेर साउदी उँडे, तर उनलाई लेबर काम गर्नुपर्नेछ भन्ने थाहा थिएन ।

'छोरालाई आफ्नो सबै कागजपत्रको फोटोकपी गरेर मलाई पठाइदेऊ भनेको थिएँ, तर म्यानपावरवालाहरूले कुनै कागजपत्र देखाएनन् । साउदी उँड्ने बेलामा मात्र सबै कागजपत्रहरू दिइयो । तर त्यसमा ड्राइभर भिसा थिएन । लेबर काम गर्नुपर्छ भनेर लेखिएको रहेछ । छोराले त्यो बुझेन । न उसले मलाई कुनै कागजपत्र फोटोकपी गरेर पठायो, न आफू ठगीमा परेको थाहा पायो,' साहले भने ।

साउदीको दमाममा पुगेपछि उनलाई कन्स्ट्रक्सन कम्पनीमा लेबर काम गर्नका लागि लगियो, तर उपेन्द्रले आफू ड्राइभर भिसामा आएकोले गाडी चलाउन पाउनुपर्ने बताएर काम गर्न मानेनन् । उनीसंग संगै उडेका लेखेश्वर चौधरीलाई पनि ड्राइभर भिसा भनेर लेबर काम गर्न पठाइएको रहेछ । अहिले दुवैजनाले साथीभाइसंग पैसा मागेर खाइरहेका छन् । एकमहिना १२ दिनसम्म आफूले भने जस्तो काम नापाएपछि उनीहरूले आफू नेपाल नै फर्किन चाहेको र त्यसका लागि बाबु बिकाउ साहलाई वैदेशिक रोजगार विभागमा उजुरी गर्न पठाएका रहेछन् ।

साउदीको ३ हजार रियलसम्म कमाउने सपना बोकेर उडेका उपेन्द्र र लेखेश्वरले आफूले जम्मा एक हजार रियल पाउने र त्यसका लागि गैंची बेल्चा चलाउनुपर्ने थाहा पाएपछि त्यहाँ काम गर्न जानेले पूरा गर्नुपर्ने कुनै प्रक्रिया पनि पूरा गरेका छैनन् । उनीहरू अहिले त्यहाँ गैरकानुनी हैसियतमा बसेका छन् ।

 आफ्नो छोरा उपेन्द्र साहलाई लिंक इन्टरनेशनल ओभरसिजले साउदीमा ड्राइभर भिसा भनेर पठाएको एकमहिना १२ दिन भइसकेको तर अहिलेसम्म छोराले काम नपाउने मात्र होइन, खाना खानसमेत नपाएको गुनासो लिएर उनी बिहीवार वैदेशिक रोजगार विभाग पुगेका थिए ।

‘उसले जान्दै नजानेको काम कसरी गरोस् ?’ भक्कानिँदै उनले लोकान्तरसँग भने ।

ऋण धन गरेर एक लाख बीस हजार तिरेर पठाएको छोराले एक महिनाभन्दा धेरै समयसम्म पनि भनेजस्तो काम नपाएपछि र भोकै बस्नुपरेको खबर सुनेर उनी धनुषाबाट काठमाडौं आई पाँच दिनसम्म बसे । छोरा साउदीमा फसेपछि उनी बुहारी लिएर वैदेशिक रोजगार विभागमा उजुरी गर्न आएका हुन् ।

‘बुहारीले पनि खाना नखाएको एकहप्ता भन्दा धेरै भइसक्यो,’ उनले भने । यो विषयमा उनको बुहारीसंग कुरा गर्न खोज्दा उनी बोल्न मानिनन् । काठमाडौंमा पनि आफ्नो खाने बस्ने कुनै ठेगान नभएको गुनासो उनले गरे ।

वैदेशिक रोजगार विभागको कर्मचारीको रोहबरमा लिंक इन्टरनेसनल ओभरसिजका प्रतिनिधि कमल काफ्लेलाई बोलाएर अबको १५ दिनभित्र छोरोलाई नेपाल झिकाइदिने सहमतिमा उनले हस्ताक्षर गरेका छन् । तर उनलाई आफ्नो छोरा तोकिएकै समयमा फर्किने कुरामा अझै विश्वास छैन ।

छोरो जाँदा लागेको रकम फिर्ता गर्ने या नगर्ने विषयमा भने कुनै सहमति भएको छैन ।

सहमतिपश्चात १५ दिनभित्रै छोरो फर्किने झिनो आशा बोकेर उनी धनुषा फर्किएका छन् ।