पृथ्वीमा रहेको हिमनदी पग्लिएपछि त्यसको मुनिबाट पानी बग्न थाल्छ । किनभने यहाँ गुरुत्वाकर्षण बल धेरै छ। हिमस्खलन भनेको हिमपहिरो आउनु हो। 

मंगल ग्रहमा पनि हिमनदीहरू छन्, धेरै ठूला । तर, मंगल ग्रहको गुरुत्वाकर्षण निकै कम छ।

घामको तापका कारण पग्लिने समस्याका कारण हिमनदीमुनि पानी जम्मा हुन सकेको छैन ।

दोस्रो, कमजोर गुरुत्वाकर्षणका कारण त्यहाँको ग्लेसियरहरू फुट्दैनन् र सर्दैनन्। उनीहरू जहाँ छन्, त्यहीँ बस्छन् ।

हिमनदीहरू सर्ने कारणले जमिनको सतहमा उपत्यकाहरू बन्छन्।

कहिलेकाहीँ उल्टो पहाडहरू पनि बन्छन्।

धेरै वर्षसम्म, वैज्ञानिकहरूले मंगल ग्रहको हिमनदीहरू सधैंका लागि जमेको हुन्थ्यो भन्ने सोचेका थिए।

तर फ्रान्सको नान्टेस युनिभर्सिटीकी ग्रह वैज्ञानिक अन्ना राउ गालोफ्रेले मंगल ग्रहमा रहेका हिमनदीहरू पग्लिँदै गए पनि उनीहरूको गति निकै सुस्त रहेको बताइन् ।

हिमाली क्षेत्र लगायतका ध्रुवहरूमा पनि पृथ्वीका हिमनदीहरू फुट्ने, चिप्लिने, अगाडि सर्ने वा सर्ने गरेको अन्नाले बताएकी छन् ।

तर मंगल ग्रहमा त्यस्तो ठूलो मात्रामा हिमनदीको क्षय छैन। जबकि त्यहाँ हिमनदी निर्माणको प्रक्रिया तीव्र छ।

मंगल ग्रहमा जमिनको आकार र उतारचढाव हिमनदी पग्लिने कारणले हुन्छ। किनभने मंगल ग्रहमा पानी बगिरहेको थियो। तर अहिले त्यो अवस्था छैन ।

जमिनको निर्माणसँगै मंगल ग्रहका हिमनदीहरू चिसो रहन्छन् भनी मानिसहरूले सोचेका थिए। तर बरफ साँच्चै कहाँ छ भनेर पत्ता लगाउन अन्ना र उनको टोलीले मंगल ग्रहको हिमनदीको नमूना बनाए।

अन्नाको टीमले मंगल ग्रहमा कुनै पनि ग्लेसियरमुनि भण्डारण गरिएको पानीको स्रोत फेला पारेन ।

उनीहरूको निष्कर्ष छ, मंगल ग्रहका हिमनदीहरू कहिल्यै तीव्र गतिमा अघि बढ्न सक्दैनन्। तिनीहरू बिस्तारै अगाडि बढ्छन्।

जसका कारण मंगल ग्रहमा हिमनदी फुट्ने घटना कम छ । न त त्यहाँ हिमपहिरो आउँछ। तर, मंगल ग्रहको दक्षिणी ध्रुवमा रहेका हिमनदीहरू उत्तरी ध्रुवमा रहेका हिमनदीहरूभन्दा तीव्र गतिमा अघि बढिरहेको उनीहरूले जनाएका छन् ।