भक्तपुर लोकन्थलीका ४९ वर्षीय दिलबहादुर र उनका छिमेकी ४८ वर्षीय विजय ठिमीको आदर्श माध्यमिक विद्यालयमा १ कक्षादेखि नै सँगै पढेका हुन् ।

सानैदेखि सँगसँगै हुर्केका उनीहरूले पेशा पनि एउटै रोजे, खेतीकिसानी । नजिकैको खेतमा भारोपर्म गर्दै मिलीजुली खेतीपाती गरे ।

कतै जाँदा उनीहरू सँगै जान्थे । गज्जबको दोस्ती थियो । ३ दिन अगाडि पनि उनीहरूले सँगै खाजा खाएका थिए । रमाइलो गफ गरेका थिए । 

तर शुक्रवार विजयलाई अलिअलि ज्वरो आयो । हल्का खोकी पनि लाग्यो । शनिवार बेलुका सिकिस्त भएर परिवारले ठिमी अस्पतालमा लगे । 

त्यहाँ उपचार हुन नसकेपछि काठमाडौं मेडिकल कलेज रिफर गरियो । राति नै काठमाडौं मेडिकल कलेजमा भर्ना भए ।

तर अस्पताल ल्याएको केही घण्टामै बिहान ४/५ बजे अस्पतालले मृत घोषणा गर्‍यो । मृत्युको कारण थियो, कोरोनाभाइरस (कोभिड– १९) संक्रमण ।

दिलबहादुरको आँसु थामिएन । तर के गर्नु– ‘हुने हार, दैव नटार’ सत्यलाई नकार्न सकेनन् । उनी विजयका २ वटा छोरालाई सम्झाउन थाले ।

५ घण्टाको पर्खाइपछि मात्र उनको शव लिन नेपाली सेनाको टोली आयो । 

‘कस्तो समय आयो, आफ्नै साथीलाई पनि नजिकबाट अन्तिम बिदाइ गर्न पाइनँ,’ दिलबहादुरले भक्कानिँदै लोकान्तरसँग भने, ‘यहाँ (पशुपति आर्यघाट)मा पनि परै बसेर हेर्नुपर्ने त्यो पनि प्लास्टिकबाहिर मात्रै ।’

पशुपतिमा अन्तिम संस्कारको पालो पाउन करीब ५/६ घण्टा कुर्नुपर्‍यो ।

‘कोरोनाभाइरसका कारण मृत्यु हुने धेरै रहेछन्, पालो कुर्नुपर्दा समय लाग्दोरहेछ,’ दिलबहादुरले भने ।

पशुपति आर्यघाटको विद्युतीय शवदाह गृहमा आइतवार कोभिडका कारण मृत्यु भएका १८ जनाको शव जलाइयो ।

दिउँसो ३ बजे पुग्दा ११ वटा शव जलिसकेको थियो, ३ वटा जलिरहेको थियो भने ४ वटा ल्याउनै बाँकी थियो ।

सीसीएमसीमा अस्पतालहरूले रिपोर्ट गरेका शवहरूलाई पशुपति आर्यघाटमा ल्याउने र पालो मिलाउने काममा एउटा टीम खटिएको छ ।

‘सीसीएमसीमा अस्पतालले फोन गरेर टिपाएअनुसार हामीले संख्या टिप्छौं, त्यसै अनुसार नै पालो मिलाएर दाहसंस्कार हुन्छ,’ पशुपतिमा खटिएका एक कर्मचारीले भने, ‘अरू शवहरू पनि अस्पतालबाट विस्तारै आउँदै छन् ।’

त्यहाँ ल्याएकाहरूलाई पालैपालो विद्युतीय शवदाह गृहमा जलाइन्छ । 

हेर्नुहोस्, भिडियो :