पछिल्लो समय नेपालमा ‘फास्ट फूड’ निकै लोकप्रिय बन्दै गइरहेको छ । अझै गहन रूपमा हेर्ने हो भने विगतका केही वर्षयता फास्ट फूडमा नेपालीको बानी पर्दै गइरहेको छ ।

फास्टफूड लोकप्रिय मात्रै होइन, एक किसिमको संस्कृति नै भइसकेको छ । साथीभाइ भेट्दा होस् वा पारिवारिक रूपमा गफिने ठाउँ, त्यो फास्ट फूडमै सम्भव भइरहेको छ ।

युवा पुस्तामा लोकप्रिय बन्दै गएको फास्ट फूड संस्कृतिको विकासका लागि नेपालका केही युवाले निकै मेहनत गर्नुपरेको छ ।

बर्गर हाउस, क्राउन्ची चिकेन होस् वा चिकेन स्टेसन संघीय राजधानी काठमाडौंमा मात्रै होइन, देशव्यापी रूपमा नै फैलिँदो छ । पछिल्लो समय चिकेन स्टेसनमा फास्ट फूड पारखीको भीड लाग्ने गरेको छ । बिहान, दिउँसो वा साँझ जुनसुकै समयमा पनि चिकेन स्टेसनका आउटलेटहरूमा मानिसको घुइँचो देख्न सकिन्छ ।

आजभन्दा करीब ५ वर्षअघि युवा उद्यमी निकेश ताम्राकारले चिकेन स्टेसनको शुरूआत गरेका थिए । सोही चिकेन स्टेसनले नै उनलाई आजपर्यन्त सफल बनाउँदै लगेको छ ।

उद्यमी ताम्राकार मात्रै सफल भएका छैनन्, उनीसँगै चिकेन स्टेसन पनि सफल भएको छ, फास्ट फूड पारखीका लागि मुख्य ब्राण्ड नै बनिसकेको छ चिकेन स्टेसन ।

ताम्राकारले चिकेन स्टेसनको पहिलो आउटलेट सञ्चालन गर्दा करीब १०–११ जनाले मात्रै रोजगारी पाएका थिए । अहिले आउटलेट थपिँदै जाँदा रोजगारी पाउनेको संख्या करीब ७०० पुगिसकेको छ ।

फैलिँदै चिकेन स्टेसन
  
ताम्राकारको आफ्नै परिकल्पनामा चिकेन स्टेसनको शुरूआत २०१७ मा भएको थियो । सो वर्षको लक्ष्मीपूजाको अवसर पारेर ताम्राकारले ललितपुरको पर्यटकीय क्षेत्र झम्सिखेलमा पहिलो चिकेन स्टेसन सञ्चालनमा ल्याएका थिए । पर्यटकीय नगरीको रूपमा परिचित झम्सिखेल दोस्रो ठमेलको रूपमा समेत चिनाइने गरेको छ ।

देशविदेशका पर्यटकहरू झम्सिखेलमा झुम्न उत्साहित हुन्छन् । पर्यटनका हिसाबले पनि बाक्लो भीड हुने क्षेत्र झम्सिखेलमा उनले पहिलो स्टेसन सञ्चालनमा ल्याएका थिए । शुरूआती दिनदेखि नै ग्राहकको बाक्लो भीड लाग्ने गरेको ताम्राकार सम्झन्छन् ।  

ताम्राकारका अनुसार आउटलेटमा दैनिक २०० भन्दा बढी ग्राहकहरू आइरहेका हुन्छन् । सामान्य हेर्दा चिकेन स्टेसनमा निकै सस्तो मूल्यमा चिकेन आइटमहरू खान पाइन्छ । ठूला प्याकबाहेक सामान्य परिकारहरू १०० देखि ५०० रुपैयाँसम्ममा नै पाइने भएकाले पनि चिकेन स्टेसनको लोकप्रियता बढेको उनको बुझाइ छ ।

सोही आकर्षण वा बजार मागका कारण काठमाडौं उपत्यकामा मात्रै चिकेन स्टेसनको आउटलेट ३५ वटा रहेका छन्, त्यसमध्ये ४ वटा निर्माण भइरहेको छ ।

शंखमूल पुल दोभान, शान्तिनगर, गोंगबुचोक, पेप्सीकोला, फूटबल ग्राउन्ड, पेप्सीकोला टाउन प्लानिङ लगायत स्थानमा आउटलेट निर्माण कार्य भइरहेको छ । ‘करीब केही महिना भित्रमा नै यी आउटलेटहरू सञ्चालनमा आउँछन्,’ उनले भने ।

ताम्राकार यतिखेर आउटलेट विस्तारमा आक्रामक ढंगले लागेका छन् । उनका नजरमा विशेषगरी नयाँ तथा विकास हुँदै गरेका बस्तीहरू विशेष हुन्छन् । यससँगै कलेज क्षेत्र, अफिस क्षेत्र, रेस्टुरेन्ट भएका क्षेत्रहरूमा चिकेन स्टेसनको आउटलेट बनाउन उनी दिनरात सोचिरहेका हुन्छन् । 

अबको ४ वर्षभित्रमा काठमाडौं उपत्यकामा मात्रै करीब ८०–१०० वटासम्म आउटलेट सञ्चालन गर्ने सोचमा छन् यतिखेर उनी । २०८३ सम्ममा १०० वटा स्टेसन बनाउने गरी काम गर्ने योजना बनाएको उनी बताउँछन् ।

सबै आउटलेटका परिकारमा एउटै स्वाद 

सामान्यतया फ्रेन्चाइज खोलिएका रेस्टुरेन्टमा एकै किसिमका स्वादमा खानेकुरा उपलब्ध गराइने गरिएको छ तर समय–समयमा ग्राहकले स्वादमा फरक आइरहेको गुनासो गरिरहेका हुन्छन् । 

ताम्राकारका अनुसार चिकेन स्टेसनले पनि सबै आउटलेटमा एकै स्वाद कायम गर्नका लागि प्रयास गरिरहेको छ । जसका लागि ललितपुरको कुपण्डोलमा ‘सेन्ट्रल किचेन’ बनाइएको छ । जसबाट हरेक सामानमा मसला एकै किसिमको राख्ने गरिन्छ र हरेक आउटलेटमा पुर्‍याइने काम पनि हुन्छ ।

ताम्राकार भन्छन्, ‘हामीले सामान यहाँबाट पठाउँछौं । स्वादमा भिन्नता छैन । तर एउटै स्वाद दिने प्रयास छ ।’

दैनिक कति खपत हुन्छ कुखुरा ?

ताम्राकारका अनुसार अहिले मुलुकभर छरिएर रहेका चिकेन स्टेसनका आउटलेटहरूमा दैनिक ८०० किलोग्राम कुखुरा खपत हुने गरेको छ । नुवाकोट तथा काठमाडौंमा उत्पादित ब्रोइलर कुखुराको मासु अहिलेसम्म प्रयोग गरिरहेको ताम्राकार बताउँछन् ।
 
उनका अनुसार केही व्यवसायीले नुवाकोट र काठमाडौंमै किसानमार्फत उत्पादित कुखुरा काठमाडौं ल्याउँछन् । ती व्यवसायीबाट चिकेन स्टेसनले कुखुरा खरिद गर्छ र कुपण्डोलमा रहेको आफ्नो कोल्ड स्टोरमा राख्ने गर्छ । 

कोल्ड स्टोरमार्फत आवश्यक कुखुराका विभिन्न ‘आइटम’ बनाएर सबै आउटलेटमा पठाइने गरेको ताम्राकार बताउँछन् । करीब ७०० किलो कुखुरा स्टकमा राख्ने गरिएको उनले बताए । व्यवसायीसँग एकपटकमा कम्तीमा ४०० वटा कुखुरा लिने गरिएको छ । 

विदेश जान नपाउँदा बन्न पुगे व्यवसायी

ताम्राकारको जन्म करीब ३५ वर्षअघि धरानमा भएको थियो । धरानको मध्यम परिवारमा उनको जन्म भएको थियो । उनका बुवा फर्निचर व्यवसायी थिए भने उनकी आमा गृहिणी ।

धरानमा जन्मिए पनि उनको बाल्यकाल काठमाडौंमा नै बित्यो । ताम्राकारका १ दाइ र १ दिदी छन् । उनी परिवारको कान्छो छोरा हुन् । जन्मिएको ६ महिनामा नै उनी आमाबुवासँग काठमाडौं आएका थिए । 

बाल्यकालमा बिदा मनाउनबाहेक अरु बेला उनी धरान खासै गएनन् । उनले प्राथमिक शिक्षा ललितपुरको थसिखेलमा रहेको लोटस बोर्डिङ स्कूलमा अध्ययन गरे । २०६० सालमा उनले एसएलसी परीक्षा लोटसबाटै दिएका थिए । १२ कक्षामा उनले होटल म्यानेजमेन्ट अध्ययन गरे ।

विद्यार्थी जीवनमा हिसाबकिताब अलि गाह्रो लाग्ने भएकाले उनले सहजताका लागि होटल म्यानेजमेन्ट अध्ययन गरेका थिए । सजिलोका लागि होटल म्यानेजमेन्टमा रुचि देखाएका उनी यतिखेर होटल, रेस्टुरेन्ट क्षेत्रमै रमाइरहेका छन् । 

कक्षा १२ अध्ययनपश्चात ताम्राकारले विदेशमा गएर अध्ययन गर्ने र त्यतै सेटल हुने सोच बनाए । २०६३ सालमा उनले विदेश जानका लागि निकै प्रयास र मेहनत गरेका थिए तर जति मेहनत गरे पनि उनको विदेश जाने र धन कमाउने योजना पूरा हुन पाएन । 

त्यतिखेर उनले यूके र अस्ट्रेलिया जाने चाहना राखेका थिए । यूकेमा ४ पटक प्रयास गरे तर चारै पटक उनले भिसा पाएनन् । अस्ट्रेलिया जानका लागि ६ पटकसम्म प्रयास गरे उनले तर ६ पटकसम्म उनी सफल हुन सकेनन् । 

अस्ट्रेलिया जानका लागि उनले बार ट्रेनिङ समेत लिएका थिए । बाहिरी मुलुकमा गएर काम गर्ने पटक–पटकको असफल प्रयासपछि उनले यतै होटल सञ्चालन गर्ने योजना बुने । त्यसपछि काठमाडौंको अनामनगरमा उनले एउटा रेस्टुरेन्ट ‘क्याफे नेक्स्ट’ सञ्चालनमा ल्याए । यो २०६४ सालको कुरा हो । करीब १८ लाख रुपैयाँ लगानीमा उनले आफ्नो पहिलो व्यवसाय सञ्चालनमा ल्याएका थिए । 

बुवासँग १८ लाख रुपैयाँ लिएर उनले होटल शुरू गरेका थिए । त्यतिखेर उनी करीब १९–२० वर्षका मात्रै थिए ।

सानै उमेरमा छोराले व्यवसाय गर्छु भनेपछि उनका बुवाले आफ्नै फर्निचर व्यवसायमा सहयोग गर्न आग्रह पनि गरेका थिए तर उनले रेस्टुरेन्टमा नै लगानी गर्ने मन देखाए, बुवाले पनि उनलाई सहयोग गरे ।

सानैदेखि व्यवसायमा रुचि राख्थे उनी । ४/५ कक्षामा पढ्दा नै उनले आफ्नो घरमा किराना पसल सञ्चालन गर्ने गरेका थिए । बिदाको समयमा सञ्चालन हुने पसलले नै व्यवसायतर्फ रुचि देखाएको उनी बताउँछन् ।

‘सायद मलाई त्यतिखेरको किराना पसलले नै व्यवसायमा डोर्‍याएको थियो,’ उनी भन्छन् । रेस्टुरेन्ट करीब ३–४ वर्ष चल्यो, जसमा ९ जना कर्मचारी थिए । अपेक्षा गरेजस्तो नभएपछि उनले रेस्टुरेन्ट बन्द गरिदिए । त्यतिखेर रेष्टुरेन्ट चलेको थियो तर उनलाई किन–किन त्यतिले होला जस्तो लागेन ।

क्याफे नेक्स्ट २०६६ सालसम्म चल्यो । घरबेटीसँग कुरा नमिलेपछि उनले रेस्टुरेन्ट नै बन्द गरे । त्यसका २ वटा शाखा थिए झम्सिखेलमा तर खासै सफल भएनन् उनी ।
 
पछि झम्सिखेलमै सिनामन रेस्टुरेन्ट सञ्चालनमा ल्याए उनले । ५ जना मिलेर ५५ लाख रुपैयाँ लगानीमा त्यो रेस्टुरेन्ट खोलिएको थियो । त्यो रेस्टुरेन्ट राम्रै चलिरहेको थियो । बीचमा उनी त्यसबाट लगानी झिकेर बाहिरिए । यो ६७ सालतिरको कुरा हो । 

उनी भन्छन्, ‘पार्टनरशिपमा कुरा मिलेन, मलाई उनीहरूको कुरामा चित्त नबुझेपछि बाहिरिएको थिएँ ।’

झम्सिखेलमै रहेको एउटा पुरानो रेस्टुरेन्ट ‘हेडप्ट’ २२ लाख रुपैयाँमा किने उनले तर त्यो बनाउँदा–बनाउँदै उनी थाके । उनी  भन्छन्, ‘केही फाइदा पनि हुने भएपछि मैले करीब ३२ लाखमा रेस्टुरेन्ट बेचें ।’ 

सिलगुढीको यात्रा र फ्राइड चिकेनमा नजर

पछि उनले रेस्टुरेन्टमा काम नगर्ने मूड बनाए । उनी धरानतर्फ लागे । धरानको घरमा केही समय बसे । धरानबाट भारतको सिलगुढी नजिक पर्छ । उनी धरानमा रहँदा सिलगुढी जाने गरेका थिए । त्यहाँ केएफसी जस्तै रेस्टुरेन्टहरू सञ्चालनमा रहेको देखे । 

नेपालमा त्यतिखेर केएफसी भर्खरै आएको थियो, केएफसीको माहोल राम्रै थियो । केही समयपछि उनी धरानबाट काठमाडौं आए । केएफसीका कर्मचारीहरू बाहिरिएर पाटनमा विङ्स एण्ड थिङ्स रेस्टुरेन्ट खोलेका रहेछन् ।
 
ताम्राकारले त्यहाँ गएर एउटा फ्रेन्चाइज आफूलाई दिन आग्रह गरे । उनीहरूले फ्रेनचाइजका लागि ६५ लाख मागे तर त्यतिखेर उनीसँग ६ लाख रुपैयाँ मात्रै थियो । ताम्राकार भन्छन्, ‘६ लाख रुपैयाँ मात्रै भएको मान्छेले कसरी ६५ लाख लगानी गर्नु ?’

त्यसपछि उनी सिलगुढीतर्फ फेरि गए । त्यहाँ उनले रेस्टुरेन्टहरू नियाले, मसलाहरू सबैबारे केही बुझे । त्यसपछि काठमाडौं आएर उनले एउटा कफी शपमा फ्राइ चिकेन बनाएर बिक्री गर्न थाले । त्यतिखेर ‘फ्राइयर’ (फ्राइ गर्ने भाँडो) पाइँदैन्थ्यो । बल्ल–बल्ल एकठाउँमा पाएपछि त्यहाँ राम्रो बिक्री हुँदै गयो । करीब ४ महिना काम गर्दा निकै उत्साहजनक रहेको उनी सुनाउँछन् ।

त्यतिखेर ललितपुरको पाटनमा वसन्त लामाको बर्गर हाउस सञ्चालनमा रहेको थियो । त्यहाँ पनि ताम्राकारले चिकेन आइटम राख्न थाले । 

त्यसपछि एक भयो बर्गर हाउस एण्ड क्राउन्ची फ्राइ चिकेन

वसन्त लामाको बर्गर हाउस र निकेश ताम्राकारको चिकेन आइटम पनि बिक्री शुरू भयो । यो ‘मिक्स’ले काठमाडौंमा बर्गर तथा चिकेन पारखीहरूका लागि नयाँ स्वाद पस्किन थाल्यो । ग्राहकहरूले निकै नै रुचाउन थाले । 

त्यसपछि दुवै जना मिलेर काठमाडौंको शंखमूलमा द बर्गर हाउस एण्ड क्राउन्ची चिकेन स्टेसन सञ्चालनमा ल्याए । यो स्टेसन अहिले पनि सञ्चालनमा छ । लामा र ताम्राकारको व्यवसायले विभिन्न ठाउँमा आउटलेट विस्तार गर्दै गयो । करीब ३ वर्षसम्म लामा र ताम्राकार सँगै भए ।  

क्राउन्ची चिकेनको परिकल्पना र चिकेन स्टेसनको यात्रा

३ वर्षपछि लामा र ताम्राकार आपसी समझदारीमै छुट्टिए । उनले ललितपुरको झम्सिखेलबाट चिकेन स्टेसनको पहिलो आउटलेट सञ्चालनमा ल्याए । २०१७ सालको लक्ष्मी पूजाको दिन उनले चिकेन स्टेसनको औपचारिक उद्घाटन  गरे । करीब ५० लाख रुपैयाँ लगानीमा उनले स्टेसन सञ्चालनमा ल्याएका थिए । 

चिकेन स्टेसनले शुरूआती दिनदेखि नै कारोबार राम्रो गर्दै गयो । ग्राहकले चिकेन आइटम रुचाउँदै गएको ताम्राकार बताउँछन् । शुरूमा करीब १२ जनाले रेस्टुरेन्ट चलाएका थिए । 

चिकेन स्टेसन ब्राण्ड उनले परिकल्पना गरेका थिए । उनले नै लोगो र नामलाई ब्राण्ड बनाएका थिए । झम्सिखेलमा करीब ४ जनाको संयुक्त लगानीमा पहिलो आउटलेट सञ्चालनमा ल्याइएको थियो । पहिलो आउटलेट सञ्चालनमा ल्याएको १ महिनादेखि नै कारोबार राम्रो रहेको उनी सम्झन्छन् । 

त्यसको २ महिनामै अर्को आउटलेट पुरानो बानेश्वरमा सञ्चालनमा ल्याए । क्षेत्रपाटी हुँदै अन्य ठाउँमा पनि आउटलेट सञ्चालनमा ल्याए । उनले १ वर्षमा करीब ८ वटा आउटलेट सञ्चालनमा ल्याइसकेका थिए । 

एउटा आउटलेटबाट करीब १०–१२ हजार रुपैयाँ शुल्क लिने गरेको उनी बताउँछन् । सोही शुल्कमा कम्पनीले विभिन्न तालिम, प्रशिक्षण लगायत सेवासुविधा दिने गरेको उनी सुनाउँछन् । 

कम्पनी आफैंले चलाइरहेको छ भने त्यसलाई आउटलेट भनिन्छ । अहिले कम्पनीका ४ वटा आउटलेट सञ्चालनमा छन् । 

कम्पनीले नचलाएर अन्य व्यक्ति वा समूहले चलाउँछ भने त्यसलाई फ्रेन्चाइज भनिन्छ । अहिले चिकेन स्टेसनका आउटलेट करीब ४२ वटाभन्दा बढी रहेकाताम्राकार बताउँछन् । 

अस्ट्रेलियामा फ्रेन्चाइजको योजना

ताम्राकारका अनुसार अहिले कम्पनीले अस्ट्रेलियामा फ्रेन्चाइजका लागि काम गरिरहेको छ ।

उनी भन्छन्, ‘२०२३ सालको मध्यसम्ममा अस्ट्रेलियामा चिकेन स्टेसनको फ्रेन्चाइज सञ्चालनमा ल्याउनका लागि वर्कआउट भइरहेको छ ।’

नेपालमा पनि यस वर्ष मात्रै करीब १० वटा आउटलेट थप्ने उनको योजना छ ।

भारतमा पनि बजार बिस्तार हुँदै

भारतमा पनि चिकेन स्टेसनले आफ्नो बजार विस्तार गर्ने तयारी गरिरहेको छ । भारतमा बर्गर हाउसका वसन्त लामा र चिकेन स्टेसनका निकेश ताम्राकारसँगै काम गर्न लागिरहेका छन् । 

ताम्राकार भन्छन्, ‘वसन्त र म फेरि सँगै हुँदैछौं । यसका लागि हामी तयारी गरिरहेका छौं ।’

ताम्राकारको लोभलाग्दो सफलता

चिकेन स्टेसनको सफलताबाट सानै उमेरमा ताम्राकारले एक किसिमको सफलता हासिल गरिरहेका छन् । यही क्रेजलाई कायम राखिरहन ताम्राकार अहिले रातदिन काम गरिरहेका हुन्छन् । उनी भन्छन्, ‘एक चरण सफल भइसकेको अनुभूति त हुन्छ तर यसैमा सधैं खुशी हुने कि थप सफल हुन लाग्ने भन्ने मुख्य कुरा हो ।’

करीब ४५–६० लाख रुपैयाँबाट शुरू भएको चिकेन स्टेसनमा ताम्राकारले ७ करोडभन्दा बढी पुँजी पुर्‍याइसकेका छन् । आफ्नै कम्पनीको आउटलेटहरूमा उनले लगानी विस्तार गर्दै ७ करोडभन्दा बढी पुँजी पुर्‍याइसकेका छन् ।