चार ‘बुहारी' जसले खाना पकाउने जिम्मेवारीलाई व्यवसाय बनाए

ढोका खोलेर भित्र पस्नासाथ प्रतीक्षार्थ ग्राहकको बाक्लो भीड थियो । थकाली खानाको स्वाद लिन टेबलमा खाना कुरेर बसिरहेका थिए सबै । वेटरलाई कामको चटारो थियो । केही टेबल पार गरेर रेस्टुरेन्टपछाडि पुगेपछि वेटर किचनको ढोकाबाट टेबलसम्म खाना पुर्याउन हतारो गरिरहेका थिए । त्यही बीचमा थिए नमीता भट्टचन र रोशनी शेरचन । 

रेस्टुरेन्टको व्यस्ततामा नमीता ध्यान दिइरहेकी थिइन्, खानाको स्वादमा कमी नआओस् भन्ने उनको ध्येय थियो । त्यही माहोलमा ३० जनाका लागि खानाको बेग्लै अर्डर आएको थियो । रोशनी त्यसैमा खटिएकी थिइन् । 

यो दृश्य पोखराको न्युरोडमा रहेको मन्त्र थकालीको हो । यी दुईसँगै चारजना साथी यसरी व्यस्त हुन थालेको झण्डै डेढ दशक भयो । अरु साथीमा तृष्णा शेरचन र बिनीता गौचन छन् । त्यो बेला उनीहरूले खाना पकाउने सौखलाई व्यावसायीकरण गर्ने अठोट गरेका थिए । त्यसपछि यिनीहरू गृहस्थीको भान्साबाट बाहिर निस्किए । तबदेखि यिनको दैनिकी यसैगरी बितिरहेको छ ।

न्युरोडस्थित भाटभटेनीपछाडि छ मन्त्र थकाली । १३ वर्षअघि चार साथी मिलेर खोलेको रेस्टुरेन्ट यतिबेला काठमाडौंसम्म फैलिएको छ । दुई साथी पोखरा हेर्छन् दुई काठमाडौँमा भान्सा चलाइरहेका छन् । सानो रेस्टुरेन्टलाई ब्रान्ड बनाउन चारैजनाको उत्तिकै हात छ । 

आफन्त पर्ने चार जनाबीच सम्बन्ध साथीसंगीको रुपमा झनै गाढा थियो । नमीताबाहेक सबै जापान गए । तीनैजना जापानबाट आएपछि केही गर्ने सोचमा थिए । नमीतालाई पनि काम गर्ने हुटहुटी थियो । साथीहरूको भेलाले ठम्यायो– व्यवसाय गर्ने । थकाली समुदायमा हुर्केका हुनाले खाना पकाउने सौख चारै जनाको उत्तिकै थियो । उनीहरूले त्यसैलाई व्यवसाय बनाउने निर्णय गरे । र, जुराए नाम ‘मन्त्र थकाली’ । अहिले नमीता, रोशनी, तृष्णा र बिनीता सबै यसका सञ्चालक छन् ।

नमीता र रोशनीले पोखरामा तथा तृष्णा र बिनीता भने काठमाडौंको रेस्टुरेन्ट सम्हालिरहेका छन् । 

सानो पुँजीबाट शुरू भएको काम अहिले करोडौँको व्यवसाय बनेको उनीहरू बताउँछन् । नमीता आफू यसैमा रमाउन थालेको बताउँछिन् । रेस्टुरेन्टमा आएका पाहुनालाई खाना खुवाउन नमीतालाई आनन्द आउँछ । 

‘खाना पकाउने सौख थियो, अहिले यसैलाई व्यवसाय बनाइएको छ । आफूले जानेका परिकार बनाएर पाहुना (ग्राहक)लाई खुवाउँदा एक किसिमको आत्मसन्तुष्टि मिल्छ,’ नमीताले भनिन् । नमीतासँगै पोखरा कमान्ड सम्हालिरहेकी रोशनी पनि आफ्नो काममा सन्तुष्ट छिन् । ‘सबै जनाको आ–आफनो सोच थियो, ठ्याक्कै समयले जुराइदियो । हामी यत्तिकै नबसौँ भन्ने लागेको थियो । आ–आफू केही गर्ने भन्दै थियौँ । संयोगले सँगै गर्न जुर्यो । थोरे पैसामा शुरू गरेको व्यवसाय अहिले बिस्तार भएको छ । सम्झिँदा खुशी लाग्छ,’ उनले भनिन् । 

रेस्टुरेन्ट खोल्ने योजना बनाएपछि चार साथीलाई परिवारको साथ मिल्यो । थकाली समुदायमा घर–व्यवहार महिलाको हातमा नै हुने भएकाले व्यवसाय सञ्चालन गर्दा उनीहरूले समस्या झेल्नु परेन । तर, व्यवसाय सञ्चालन गरेपछि दिगोरुपमा अघि बढ्न चारैजनाले चुनौती भने सामना गरे । 

घरपरिवारबाट रेस्टुरेन्ट खोल्न साथ मिलेपनि महिला व्यवसायको लागि माहोल बनिसकेको थिएन । उनीहरूले रोजेको ठाउँ खासै चहलपहल हुने ठाउँ पनि थिएन । रेस्टुरेन्ट चलाउन घरमा पाहुनालाई पकाएर खुवाएजस्तो सजिलो हुँदै भन्ने उनीहरूलाई पनि लागेको थियो ।

‘घरमा परिवार र पाहुनालाई पकाएर खुवाउनु र रेस्टुरेन्ट सञ्चालक गर्नु फरक विषय हुन् भन्ने हामीलाई थाहा थियो । यो चुनौतीलाई चिर्दै हामी अघि बढेका हौं,’ नमीता भन्छिन् । 

५० लाखको हाराहारीमा रेस्टुरेन्ट खोलेपछि सञ्चालनमा आफैँ जुटे । शुरूवाती समयमा उनीहरूलाई थोरै मूल्यमा मिठो र राम्रो खाना पस्किन चुनौती बन्यो । स्टाफ कम भएकाले चारैजना काममा उत्तिकै खटिए ।

परिवारको साथ, आर्थिक रुपमा पनि सहजै भयो । तर गृहस्थ जीवन बिताइरहेका चारैलाई परिवारलाई समय दिन नपाएको विषयले पोल्थ्यो । अधिकांश समय रेस्टुरेन्टमा बित्थ्यो । घरमा थकान मेटाउनमात्र पुग्थे । सबेरै रेस्टुरेन्ट आइपुग्थे । कहिले त उनीहरूले राति १२–१ बजेसम्म रेस्टुरेन्टमै काम गरेर बस्नुपथ्र्यो ।

त्यो बेला नमीताका बच्चा सानै थिए । घरमा बच्चाको रेखदेख गरिदिन्थे मान्छे हुँदा पनि उनीहरू आमा खोज्दै आउँथे । त्यतिबेला भने नमीतालाई काम गर्दा खिन्न हुन्थ्यो । 

‘जुन बेला रेस्टुरेन्टमा भीड हुन्छ, त्यतिबेला नै बच्चाहरू पछि लाग्ने गर्थे । कतिबेला त रोएर हैरान पार्थे । यो बेला कहिले त आपत नै पथ्र्यो,’ ती दिन उनले सम्झिइन् ।

यता, रोशनीलाई पनि घरमा समय दिन नसकेको कुराले पोल्थ्यो । किनकि उनको अधिकांश समय रेस्टुरेन्टमै बित्थ्यो । घर अबेर रातिमात्र पुग्थिन् । 

‘बुहारी भएपछि सबैलाई खुशी पार्नुपर्ने । काम गरेर घरमा छिर्दा पनि  डर मानी–मानी घर छिर्नुपर्ने । भन्न त केही भन्नुहुन्नथ्यो । तर आफैँलाई अफ्ठ्यारो लाग्थ्यो,’ उनले हाँस्दै सुनाइन् । 

धेरै दुःख गरेर उनीहरू रेस्टुरेन्ट स्थापित गरेका हुन् । एकचोटी आएका ग्राहक फर्की–फर्की आउन थाले । एकपटक आएका ग्राहकले अरु साथी पनि लिएर आउँथे । व्यवसाय बढ्दै थियो । उनीहरूलाई हौसला मिलिरहेको थियो । ‘नआत्तिनुस्’ भन्दै ग्राहकले नै हौसला दिन्थे । 

यससँगै रेस्टुरेन्टका माध्यमले उनीहरूलाई चिन्ने बढ्न थालेका छन् । व्यवसायको एकदशक पार गरेपछि बल्ल मानिसहरूको सकारात्मक प्रतिक्रिया खुलेर आउन थालेको नमीता बताउँछिन् । ‘प्राउड अफ यू भनेको सुन्दा हामीलाई खुशी लाग्छ । कतिले आजकल त मन्त्र थकाली रहेको प्रगति मार्गलाई मन्त्र मार्ग भन्न थालिसकेका छन् । त्यो सुन्दा आफूहरूलाई थप खुशी लाग्ने गरेको उनीहरू बताउँछन् ।

 ६ जना स्टाफबाट शुरू गरेको रेस्टुरेन्टले अहिले ९५ जनालाई रोजगारी दिइरहेको छ । रेस्टुरेन्टको पुँजी बढेर चार करोड पुगिसकेको छ । पोखराबाट शुरू भएको रेस्टुरेन्ट काठमाडौंसम्म बिस्तार भएको छ । काठमाडौंका ग्राहकले लेकसाइडमा मन्त्रको स्वाद खोजेपछि बाराही चाैकमा रेस्टुरेन्ट खुलेको धेरै भएको छैन । 

तीन ठाउँमा थकाली स्वाद पस्किरहेको मन्त्रले काठमाडौंको चक्रपथमा​ ब्रान्च ओपनिङ गर्ने तयारीमा गर्दैछ । आजभोलि यी चार साथीलाई शारीरिक कामको बोझ हुँदैन । व्यवस्थापनको पाटोले मात्र थकाउँछ । तर, मन्त्रले पाएको सफलता र मायाले उनीहरूको थकाइ मेटिने गरेको छ ।