पुस ६, २०८०
एकाधबाहेक अधिकांश मन्त्रीले प्रभावकारी कार्यसम्पादन गर्न नसकेपछि प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ स्वयंले मन्त्रीहरूलाई प्रस्ट चेतावनी दिएका छन् । नेपालीलाई नक्कली भुटानी शरणार्थी बनाएर अमेरिका ला...
काठमाडाैं | बैशाख १७, २०८१
२०६४ सालको संविधानसभा चुनावमा प्रत्यक्षतर्फ झण्डै बहुमत (२४० मध्ये १२०) सीटमा चुनाव जितेपछि माओवादी नेताहरूले अब २५ वर्ष पार्टीले देशमा शासन गर्ने बताएका थिए ।
देश एकप्रकारले माओवादीमय भएको थियो । राजधानी काठमाडौं उपत्यकाका १५ मध्ये १० सीट माओवादीले जितेको थियो ।
प्रचण्डको लोकप्रियताका कारण कांग्रेस र एमाले संविधानमा प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रमुखको शासकीय स्वरूपमा छलफल गर्न समेत तयार भएका थिएनन् ।
प्रचण्डको रापताप यस्तो थियो कि उनी प्रत्यक्ष कार्यकारी बने भने ‘राज्य कब्जा हुनेछ’ भन्ने भय कांग्रेस एमालेमा थियो ।
माओवादी हावी भएकै कारण पहिलो संविधानसभाले संविधान दिन सकेन । पहिलो चुनावमा पाएको अप्रत्यासित नतिजाले भुइँ छाडेको माओवादीले दोस्रो संविधानसभामा दुईतिहाइ ल्याउने महत्त्वाकांक्षा देखायो ।
दोस्रो संविधानसभा निर्वाचनअघि कांग्रेस–एमाले मात्र होइन, पूर्वपञ्चहरू समेत माओवादीतर्फ आकर्षित भए । माओवादी प्रवेशको लहर यति तीव्र थियो कि पेरिसडाँडामा प्रचण्डसँग रातो टीका लगाउनेको लाइन तीनकुने आइपुगेको थियो ।
२०७० सालको चुनावमा आइपुग्दा फराकिलो अन्तरसहित पहिलो स्थान (कांग्रेस एमाले जोड्दा पनि ठूलो)को माओवादी तेस्रो स्थानमा पुग्यो, लज्जास्पद पराजयसहित ।
माओवादी अध्यक्ष प्रचण्ड काठमाडौं १० र बाबुराम भट्टराई रूपन्देही २ मा पराजित भए । पराजय छोप्न माओवादी नेताले सेनाले रातारात मतपेटिका साटेको आरोप लगाए । माओवादीहरूले धरातल छाडिसकेका थिए ।
२०६४ सालमा आएको माओवादीको उभारलाई हाल अध्यक्ष रहेका नेकपा एमालेका तत्कालीन नेता केपी शर्मा ओलीले खहरेको संज्ञा दिएका थिए । ०७० सालको चुनावमा माओवादीको वास्तविक परीक्षण भएको थियो ।
त्यसयताको चुनावमा माओवादीको तेस्रो स्थान कसैले खोसेको थिएन, गत चुनावमा तेस्रो स्थानका लागि नवोदित राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी (रास्वपा)सँग माओवादीको प्रतिस्पर्धा भयो ।
माओवादी ३२ सीटसहित प्रतिनिधि सभामा तेस्रो स्थानमा छ भने २१ सीटसहित रास्वपा चौथो स्थानमा छ ।
२०७९ सालमा पलाएको रास्वपाको महत्त्वाकांक्षा
कांग्रेस–एमाले र माओवादीसँग रुष्ट मतदाताले गत २०७९ मंसिरमा सम्पन्न आमनिर्वाचनमा नयाँ आएको दल रास्वपालाई मत दिए ।
राजधानी शहर काठमाडौं उपत्यकामै रास्वपाले ४ सीट जित्यो । चितवनमा २ सीट जित्यो । राजधानी काठमाडौंलगायत मध्यपहाडका सुगम क्षेत्रमा रास्वपाका पक्षमा एकप्रकारको जनलहर देखियो ।
कास्की, रूपन्देही, दाङलगायतका जिल्लामा रास्वपाका उम्मेदवारले उल्लेख्य मत पाएका थिए ।
२०८० सालको वैशाख १० गते चितवन र तनहुँमा पाएको अपार सफलतापछि रास्वपा सभापति रवि लामिछाने २०८४ सालको चुनावमा बहुमत ल्याउने महत्त्वाकांक्षासहित ‘मिसन ०८४’को नारा दिएर देशभर हिँडे ।
माओवादीको आधार इलाका रोल्पामा रवि लामिछाने गएको विषयले माओवादी घटकमा हल्लाखल्ला निम्त्यायो । २०७९ सालमा उदाएको रास्वपा सभापतिको ताप २०६४ पछिका प्रचण्डको भन्दा कम छैन ।
विगतमा माओवादीसँग त्रसित कांग्रेस–एमाले रास्वपासँग डराउने अवस्थामा पुगेका थिए । देशका मध्यपहाडमा रास्वपाप्रतिको आकर्षणले मूलधारका दलहरू झस्किएका थिए ।
तर, जनमत परीक्षणका लागि आधार मान्न सकिने इलाम २ को उपनिर्वाचनको प्रारम्भिक रुझानले २०८४ सालमा बहुमत ल्याउने रास्वपाको महत्त्वाकांक्षामा गम्भीर धक्का लाग्ने देखिएको छ ।
करिब ६९ हजार मत खसेकोमा अहिलेसम्म ४० प्रतिशत हाराहारीमा गणना भएको छ । अहिलेसम्मको गणनामा रास्वपा उम्मेदवार मिलन लिम्बू फराकिलो अन्तरले चौथो स्थानमा छन् ।
एमालेका सुहाङ नेम्वाङले अग्रता फराकिलो बनाउँदै जाँदा कांग्रेसका डम्बरबहादुर खड्का र पहिचान पक्षधर स्वतन्त्र उम्मेदवार डकेन्द्र थेगिम दोस्रो र तेस्रो स्थानमा छन् । चौथो स्थानमा रहेका रास्वपाका मिलन लिम्बूले कुल गनिएको मतको १० प्रतिशत ल्याउन सकेका छैनन् । यही 'रेसियो' कायम रहे उनलाई जमानत जोगाउनै मुस्किल पर्ने देखिन्छ । त्यसो त इलाम बजार क्षेत्रको मत गन्न बाँकी रहेकाले रास्वपा नेताहरू थोरै आशावादी भने देखिन्छन् ।
चुनावअघि र पछि सार्वजनिक भएका प्रारम्भिक सर्वेक्षणले इलाममा रास्वपा तेस्रो स्थानमा रहने देखाएका थिए ।
इलामको चुनाव रास्वपाका लागि प्रतिष्ठाको लडाइँ भएको थियो । कोशी पूर्वमा रास्वपाले बिउ रोप्न खोजेको थियो, इलामको उर्भरभूमिमा । सुवास नेम्वाङ दिवंगत हुनुपूर्व रास्वपाले इलाममा गरेको सभामा उल्लेख्य सर्वसाधारण सहभागी भएका थिए ।
इलामको नतिजा आफ्नो पक्षमा पार्नका लागि रास्वपाले भएभरको बल लगाएको थियो । ‘अकबरे’ उम्मेदवार मिलन लिम्बूलाई पार्टी प्रवेश गराउनेदेखि अन्तिम दिनको चुनावी सभामा भाषण गर्न रवि इलाम पुगेका थिए । चुनाव जित्नका लागि रास्वपाका मन्त्रीहरू हुल बाँधेर इलाम गएका थिए ।
तर, रास्वपाका नेताहरूको लगानी शून्य भएको छ । विद्यमान कानूनी प्रावधानका कारण असम्भव जस्तै सुनिने एकल बहुमत ल्याउने महत्त्वाकांक्षा पालेको पार्टीको उम्मेदवार तेस्रो स्थानका लागि प्रतिस्पर्धा गरिरहेका छन् ।
इलाममा रास्वपा अस्वीकार्यताको कारण
जतिबेला इलाममा चुनाव भइरहेको छ, त्यति नै बेला रास्वपा सभापति एवं गृहमन्त्री रवि लामिछाने सहकारी ठगी आरोपले कायल भएका छन् । सहकारी ठगीमा रविको संलग्नताबारे मिडिया र सोसल मिडियामा आइरहेका टीकाटिप्पणीले मतदाताको मनोविज्ञानमा प्रस्ट असर पारेको बुझ्न सकिन्छ ।
दोस्रो कुरा, अहिले रास्वपा सरकारमा छ । सरकारमा सहभागी भएको २ महिना बित्न लाग्दा समेत तात्विक असर जनतामा देखिएको छैन । फागुन २० मा कांग्रेससँगको ‘गठबन्धन सरकार’ र फागुन २१ पछि एमाले रास्वपासहितको ‘समीकरण’मा जनताले फरक अनुभूति गरेका छैनन् । पुराना दलको अक्षमतामा प्रश्न उठाएर सरकारमा पुगेका रवि सिंहदरबारको माकुरीजालमा अल्झिन शुरू गरेका छन् ।
महात्मा गान्धीले सिद्धान्तबिनाको राजनीतिलाई महापापको संज्ञा दिएका थिए । रास्वपाको उदय कुनै सैद्धान्तिक धरातलमा टेकेर भएको होइन, ऊ आफैंमा अब्बल विचार भएको पार्टी होइन ।
रास्वपा मूलधारका राजनीतिक दलको अक्षमता देखाएर उदाएको पार्टी हो । पार्टीकारूपमा भन्दा पनि सभापति रवि लामिछानेको व्यक्तिगत लोकप्रियताका कारण रास्वपाले शक्ति आर्जन गरेको छ । रविलाई अलग गरे रास्वपा भन्ने पार्टीको फरक अस्तित्व देखिन्न ।
संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र स्थापना र यो संविधान ल्याउनुमा रास्वपाको कुनै भूमिका या योगदान छैन । शास्त्रमा भनिएको छ, ‘कर्म गर्नू, फलको आश नगर्नू’ । केपी ओली, प्रचण्ड या गगन थापाजस्तो रास्वपा नेताहरूको राजनीतिमा लगाव या योगदान छैन ।
राजनीतिक उतारचढाव कायम रहँदा पनि कांग्रेस–एमालेका नेता राजनीतिको मैदानमा खटिरहेका छन् ।
‘विदेशको आकर्षक जागिर छाडेर’ राजनीतिमा आउनुलाई त्याग गरेको ठान्ने भाष्य रास्वपामा छ । ०८४ सालको चुनाव आउनका लागि पर्याप्त समय बाँकी छ । अहिले नदेखिएको कुनै ‘दुर्गा प्रसाईं’ सडकमा आएर चटक प्रदर्शन गर्न भूमि उर्वर नै छ ।
संसद्को अंकगणितमा तत्काल फरक नपारे पनि इलाम चुनावको राजनीतिक अर्थ छ, मिसन ०८४ को रणनीति बनाउनका लागि ।
एकाधबाहेक अधिकांश मन्त्रीले प्रभावकारी कार्यसम्पादन गर्न नसकेपछि प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ स्वयंले मन्त्रीहरूलाई प्रस्ट चेतावनी दिएका छन् । नेपालीलाई नक्कली भुटानी शरणार्थी बनाएर अमेरिका ला...
देशका विभिन्न शहरमा गरिब–मजदूरहरूले छाक काटेर सहकारीमा जम्मा गरेको पैसा बदनियतपूर्ण ढंगले हिनामिना गरेर टेलिभिजनमा लगानी गरेको विषयले बजार तातिरहेको छ, जसमा जोडिएका छन् रास्वपा सभापति रवि लामिछाने...
सरकारमा सहभागी मन्त्रीको कार्यक्षमतालाई लिएर प्रश्न उठेपछि अहिले सरकारमा रहेका मन्त्रीलाई फिर्ता बोलाएर मन्त्रिमण्डल पुनर्गठन गर्न सत्तारुढ दलहरूभित्र दबाब बढ्न थालेको छ । अपवादबाहेक सरकारमा सहभागी मन्त्रीले जनअपे...
सर्वोच्च अदालतको परमादेशले प्रधानमन्त्रीबाट पदमुक्त भएपछि नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली बालुवाटारबाट रित्तो हात फर्केका थिए, २०७८ असार ३० गते । संसद् विघटनको अवगाल छँदै थियो, लामो समय सँगै राजनीति गर...
सत्ता र शक्तिको आडमा गैरकानूनी ढंगले सरकारी जग्गा हडप्ने नेपालको शक्तिशाली व्यापारिक घराना चौधरी ग्रुपमाथि राज्यको निकायले पहिलोपटक छानबिन थालेको छ । काठमाडौंको बाँसबारीमा ठूलो परिमाणमा सरकारी जग्गा...
आफ्नो तेस्रो कार्यकालको दोस्रो वर्षलाई प्रभावकारी बनाउने भनी दाबी गरेका प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ले कांग्रेस महामन्त्री गगन थापालगायत केही नेतासँग नियमित सल्लाह सुझाव लिन थालेका छन् । रा...
नेपालको निजामती सेवा (समग्र प्रशासन) कम व्यावसायिक भएको आरोप लाग्दै आएको छ । कर्मचारीहरूमा बुझाइको स्तर सतही देखिन थालेको छ । सकारात्मक सोच पनि खस्किएको छ । प्रस्तुतिमा आत्मविश्वास होइन, हीनभावना देखिन थालेको ...
निरन्तर १८ वर्ष लामो कन्जरभेटिभ पार्टीको सरकारलाई विस्थापित गर्दै लेबर पार्टीका नेता टोनी ब्लेयर सन् १९९७ को मे २ मा बेलायतको प्रधानमन्त्री बन्न सफल भएका थिए । लेबर पार्टीका नेता जोन स्मिथको निधनपश्चात पार्टीको ...
जनता समाजवादी पार्टीमा आएको विभाजन पहिलो पनि होइन र अन्तिम पनि होइन । राजनीतिक दलमा आएको विभाजनको लामो शृङ्खला हेर्ने हो भने पनि यो न पहिलो हो, न अन्तिम । दुःखद् कुरा के भने राजनीतिक दल विभाजनको नयाँ कोर्...