सुर्खेतका कमल खड्का ‘जुनी’ कम उमेरमै बसको सहचालक बने । त्यसपछि चालक हुँदै उनी सुर्खेतमै सफल व्यवसायी बनेका छन् ।

उनले जिन्दगीको गोरेटोमा थुप्रै संघर्ष गरे । खाउखाउ र लाउलाउ भन्ने उमेरमै अभिभावक गुमाए । उनले कयौं रात बसको स्टीयरिङमै बिताए ।

दैलेख जिल्लाको साविकको छिउडी पुसाकोट गाविस–१ मा जन्मिएका जुनीले कर्मभूमीको रुपमा सुर्खेतलाई चुने ।

‘१५ वर्षको उमेरमा मैले आमा गुमाएँ । आमा गुमाएको  २ वर्षअघि मात्रै मैले आफ्नो दाजु गुमाइसकेको थिएँ । आमा र दाजु गुमाउँदा दुःखका दिन शुरू भए,’ उनले भने । यससँगै पढाइ प्रभावित भयो, सरकारी जागिर खाने उनको धोको तुहियो ।

सहचालक हुँदै चालक बनेको त्यो समय

सुर्खेतदेखि बाहिरका जिल्लामा जान बिस्तारै सडक बन्दै थिए । त्यही बेला जुनीले बस सेवा क्षेत्रमा हाम्फाले । ‘असिम भण्डारीको ना१ख ९५२९ नम्बरको बसमा कहिलेकाहीँ हिँड्थे,’ जुनी सम्झिए, ‘गाडीमा हिँड्दा रुपैयाँ गन्न पाइने, राम्रो खाना खान पाइने र यात्रुले गाडीका स्टाफलाई राम्रो व्यवहार गर्ने शैलीले गाडीमै हिँड्न मोहित गरायो ।’ उनले सुर्खेत–दैलेख रुपमा सहचालकको काम गरे ।

२०६१ सालमा उनका भिनाजु (सुदर्शन श्रेष्ठ) सहितको समूहले सुर्खेतमा पहिलो पटक मध्यपश्चिमाञ्चल माइक्रो यातायात समिति खोले । त्यहीँ समितिमा भिनाजुको भे१ज २४४ नम्बरको हाइस गाडी चलाउने चालक बने उनी ।

सुर्खेत–नेपालगञ्ज रुटमा जुनीले गाडी चलाउँथे । पारिवारिक घुमघामका लागि पाल्पा जाँदै गर्दा जुनीले चलाएको हाइस गाडी दुर्घटना भयो । गाडीमा क्षति पुगेपनि भाग्यवश उनीसहित परिवारका सदस्यलाई केही भएन । 

‘गाडी दुर्घटनामा परेपछि फेरि जन्म भएको महसूस गरिरहेको छु । भाग्यले साथ नदिएको भए म आज तपाईंसँग यसरी कुरा गर्ने अवस्थामा रहन सक्थेन होला,’ उनी भन्छन्, ‘३ महिनासम्म मैले गाडी चलाइनँ तर पछि पुनः भिनाजुले नयाँ हाइस किनेपछि फेरि गाडी चलाउन शुरू गरें ।’ उनले नेपालगञ्ज रुटमा दैनिक ३ पटक यात्रु बोक्थे ।

यातायात समितिको पदाधिकारीमा प्रवेश

यातायात क्षेत्रमा धेरै सिकेका जुनी मध्यपश्चिमाञ्चल माइक्रो यातायात समितिको सहसचिवमा भए । एक कार्यकाल उनले सहसचिव चलाए । त्यसपछि उनी समितिमा सचिव भए ।

‘यातायात क्षेत्र त्यो बेला सहज थिएन । सीमित व्यक्तिका कारण नयाँ समिति खोल्न पापड बेल्नुपर्थ्यो,’ जुनीले थपे, ‘माइक्रो समिति विलय भएपनि २०६९ सालमा सुर्खेतमै पहिलो पटक सुर्खेत यातायात प्रालि सञ्चालनमा ल्यायौं । म त्यो प्रालिको सल्लाहकारमा रहेर काम गरे ।’ तर पछि अन्य समितिमै बिलाउनुपर्‍यो । उनले सुर्खेतमा नयाँ यातायात व्यवसाय सञ्चालन गर्दा टिक्न नदिने कारणहरू केलाउन थाले । 

त्यसपछि उनले नयाँ समितिलाई टिकाउने रणनीतिबारे सोच्न थाले । ‘यातायातमै बसेर मर्यादित संस्था चलाउन सकिन्छ भन्ने हेतुले २०७२ सालमा देउती नागरिक यातायात प्रालि सञ्चालन गर्ने निधो गरें,’ उनले भने, ‘३ वटा माइक्रो गाडीबाट हाम्रो टीमले सेवा शुरू गर्‍यो । बिस्तारै प्रालिले आकार लियो, अहिले ६२ वटा गाडी पुगेका छन् । प्रालिले सुर्खेतदेखि दैलेख, बाबियाचौर, जाजरकोट, नेपालगञ्जसम्म सेवा दिइरहेको छ ।’

प्रालिलाई थप उचाइसम्म ल्याउन सचिव रमेश खड्का, कोषाध्यक्ष ओमप्रकाश तिवारी, सदस्यहरू पदमदेव गिरी, टोपबहादुर महतरा, साजन केसी लगायतको अहम भूमिका रहेको उनी बताउँछन् । यात्रुको माग अनुसारको सेवा प्रवाह गर्न सुदर्शन श्रेष्ठ, महेन्द्र शाही र प्रमोद हमालबाट सल्लाह लिइरहेको जुनीले बताए ।

‘सानैमा अभिभावक गुमाए । हरेक चिज किनेरै खानु पर्थ्यो । त्यो अवस्थामा मलाई गाडी लाइनबाटै बाँच्न सिकायो,’ जुनीले भने, ‘दबाब र थिचोमिचो नसहने र गाडी क्षेत्रका सबै कर्मचारी समान हुन् र उनीहरूकै निम्ती काम गर्नुपर्छ भन्ने स्वभावकै कारण सबैको प्रिय बनेको छु ।’

देउती नागरिक यातायात प्रालिलाई नै व्यवस्थित र मर्यादित यातायात बनाउने राणनीतिमा उनी छन् । सुर्खेत–काठमाडौं रुटमा सञ्चालन गर्दै आएका बस अझ थप सुविधासम्पन्न खालका बनाउँदै नयाँ बस थप्ने तयारीमा लागेका जुनीले प्रालिमा आवद्ध व्यवसायीले तिर्नुपर्ने कर प्रालि स्वयंले तिर्दै आएको बताउँछन् । प्रालिमा आवद्ध सवारी चालक, सहचालक र अन्य कर्मचारीका छोराछोरीलाई निःशुल्क पढाउन स्कूल सञ्चालनको तयारीमा लागेको उनले बताए ।