जेठ २९, २०८०
प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ भारत भ्रमणबाट फर्किएको केही दिनमै पशुपतिनाथ मन्दिरमा पुगेको विषय अहिले सर्वत्र चर्चामा छ । त्यसो त भारत भ्रमणमै छँदा प्रचण्डले गेरुवस्त्र लगाएर उज्जैनस्थित महाकालेश्वर...
चैत १०, २०७९
प्रतिनिधिसभाबाट दोस्रोपटक विश्वासको मत लिएका प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ले सरकारलाई पूर्णता दिइसकेका छैनन् ।
पुस २६ गते विश्वासको मत लिएका प्रधानमन्त्रीले साढे दुई महिनामै फेरि संसद फेस गर्नुपर्यो । पाँच वर्ष नै गठबन्धन चलाउने भन्दै मन्त्रिपरिषद् विस्तारको गृहकार्य चलिरहेको समयमा कांग्रेसकै कतिपय नेताहरू यो गठबन्धन चल्नेमा संशय व्यक्त गर्छन् ।
देशको अर्थतन्त्रलगायत समस्या समाधानका लागि दुई ठूला दल (कांग्रेस र एमाले) मिल्छन् भन्ने अडकलबाजी पनि भइरहेको छ । त्यो चर्चामा कति दम छ ? यी लगायत पछिल्लो राजनीतिक घटनाक्रमबारे लोकान्तरका लागि सुशील पन्तले नेकपा एमालेका उपमहासचिव विष्णु रिमालसँग बिहीवार कुराकानी गरेका छन् । प्रस्तुत छ कुराकानीको सार :
विश्वासको मत लिने दिन चैत ६ गते प्रधानमन्त्री प्रचण्डले म त जाने पक्षमा थिइनँ, एमालेले बल गरेर बालकोट लगेको हो भन्नुभयो । पुस १० मा प्रचण्डलाई एमालेले तानेको थियो कि प्रचण्डले नै बल गर्नुभएको थियो ?
– यसबारे मैले बोली पनि सकेको छु । प्रचण्ड कमरेडको अभिव्यक्तिबारे मेरो यत्ति टिप्पणी छ– कोही व्यक्तिलाई कतै जान मन छैन भने किन आउने ? देश हाँक्छु भन्ने अनि प्रधानमन्त्री हुने मान्छेले मलाई जानै मन थिएन, प्रधानमन्त्री खानै मन थिएन, म कांग्रेसकै अंगालोमा निदाउन चाहन्थें भनेको अलि सुहाएन । अर्काले डाकेको भरमा म बहकिएँ भन्ने प्रचण्डको अभिव्यक्ति इमानपूर्ण भएन ।
दोस्रो कुरा, एमालेको पोजिसन पुस १० अगाडि, पछाडि र अहिलेसम्म पनि एउटै छ । पुस १० गते साढे १२ सम्म नेपाली कांग्रेस र माओवादीलाई हामीले भनेको एउटै कुरा हो, जबसम्म गठबन्धन रहन्छ, हामी हाम्रै ठाउँमा ठीक छौं । हामीलाई जनताले बलियो प्रतिपक्षी भएर बस्न भोट दिएको हो । यदि गठबन्धन चलेन भने त्यस्तो स्थितिमा कोसँग कसरी गृहकार्य गर्ने हामी सोचौंला भनेको हो ।
कांग्रेस–माओवादी दुवैसँग हामीले राखेको कुरा सरकार मात्र नभई सत्ता साझेदारीको थियो । माओवादी केन्द्रसँग लिँदा अरू धेरैलाई जोड्नुपर्ने भयो । कांग्रेसले प्रधानमन्त्री नदिएको अवस्थामा प्रचण्ड प्रधानमन्त्री खान आउनुभएको हो । प्रधानमन्त्री दिने हो भने राष्ट्रपति र सभामुख हामीले लिने कुरा भएको थियो ।
देउवाजीसँग हाम्रो अध्यक्षले कुरा गर्दा गठबन्धन टुट्यो र हामीसँग साझेदारी हुन्छ भने सहमति गरौं भन्नुभएको हो । प्रधानमन्त्री र राष्ट्रपति के लिने, एउटा च्वाइस गर्नुस् भनेका थियौं । समानुपातिकमा हामी ठूलो दल भए पनि संख्याको हिसाबमा ठूलो दल भएकाले त्यसमा च्वाइस कांग्रेसको हो भनेका थियौं ।
पुस १० गते साढे १२ सम्म प्रचण्ड र देउवाजी मोलमोलाइ र दाउपेचमा हुनुहुन्थ्यो । देउवाजी जसरी पनि प्रचण्डलाई मनाएर पहिलो कार्यकालको प्रधानमन्त्री लिने, नमानेमा साँझ ५ बजाउने रणनीतिमा हुनुहुन्थ्यो । साँझ ५ बजेपछि (संसदको ठूलो दलको नेताको हैसियतमा) स्वतः प्रधानमन्त्री बन्ने योजनामा हुनुहुन्थ्यो ।
प्रचण्डजी एकदमै छटपटीमा र अति व्यग्रतामा हुनुहुन्थो । साढे १२ बजेपछि उहाँलाई लाग्यो– मैले प्रधानमन्त्री नपाउने भएँ । त्यसपछि बालुवाटारबाट निस्किनुभयो । बालुवाटारबाट खुमलटार जाने बेलामा हामीसँग फोनमा कुरा गर्नुभयो । हाम्रो अध्यक्षले गठबन्धन तोडेर आउने कुरा दोहोर्याउनुभएको थियो । उहाँले पार्टीमा सल्लाह गर्नुभयो ।
प्रधानमन्त्री खान भनेर तीनचारजना नेतासहित आउनुभएको हो । हामीले नत्थी लगाएर ल्याएको होइन । यदि नआएको भए ठीकै थियो । किस्ता–किस्तामा कुरा गर्यौं, राष्ट्रपतिका लागि । माधव नेपाललाई राष्ट्रपति बनाऔं भन्दा मान्नुभएन । यहाँसम्मकि बाबुराम भट्टराई, नन्दबहादुर पुन र अमिक शेरचनलाई पनि मान्नुभएन ।
एमालेले बोलाएर मात्र गएको भन्ने जस्तो आधारहीन कुरा जनताले पत्याउँदैनन् । प्रधानमन्त्रीले संसद्मा यस्तो कुरा रेकर्ड गराउनु उपयुक्त थिएन ।
तपाईंहरूको विश्लेषणमा प्रचण्डले किन यति छिट्टै एमालेसँग सहकार्य तोड्नुभयो होला ? राष्ट्रिय सहमति गर्नकै लागि हो कि अन्य कारण ?
– राष्ट्रिय सहमति चाहेको भए अस्ति विश्वासको मत लिँदा एमालेलाई किन गाली गर्नुपर्थ्यो र ? मैले सहकार्य चाहेको थिएँ, तर एमाले विपक्षमा गयो भनेको भए त हाम्रै मुन्टो निहुरिन्थ्यो होला नि ! उहाँले निन्दा, भर्त्सना गर्नुभयो । उल्टो कुरा गर्नुभयो । मलाई खानै मन थिएन भन्नुभयो । त्यसपछि रातारात नचाहिएको भोट माग्न देउवाको घरमा जानुभयो । यो सबै कुराले बताउँछ, राष्ट्रिय सहमति त भन्ने कुरा मात्र थियो । यो सबैले बुझेको कुरा हो ।
इो प्रचण्डको दाउपेच हो । उहाँ षड्यन्त्रको सिद्धान्तमा विश्वास गर्नुहुन्छ । उहाँ आफ्नै पार्टी पनि सरल रेखामा चलाउनुहुन्न । त्यो ल्याकत राख्नुहुन्न । माओवादी पार्टीमा पनि हरदम दुईवटा पोल खडा गरेर आफ्नै साथीहरूलाई भिडाउनु हुन्छ र दुईवटाको साझा बनेर शासन गर्नुहुन्छ ।
अहिले एकातिर वर्षमान र अर्कातिर जनार्दन देख्नुहोला, यो अन्तिम सत्य होइन । कुनै बेला मोहन वैद्य र बाबुरामलाई उभ्याउनुभएको थियो । दुईवटा झगडिया खडा गरेर आफू साझा नबनुञ्जेल उहाँको चित्त बुझ्दैन ।
नेकपा बनाउँदा पनि ठीक त्यस्तै, एकातिर माधव नेपाललाई उचाल्ने, अर्कातिर केपी ओलीसँग बार्गेनिङ गर्ने काम गर्नुभयो । अहिले हामीसँग सहमति गरेर १६९ को समर्थनमा प्रधानमन्त्री प्राप्त गर्नासाथ त्यही थ्योरी अपनाउनुभयो । एकातिर देउवा र अर्कातिर केपी ओलीसँग खेल्ने काम गर्नुभयो । यो खेलाइ कहिलेसम्म रहन्छ, समयले बताउला ।
उहाँको मनोविज्ञान सरल रेखामा एजेन्डाको राजनीति गर्ने होइन । तिकडम र जालझेल गरेर सत्ता प्राप्त गर्ने उहाँको योजना हो, त्यही गर्नुभयो ।
सरकारमाथि केपी ओली हावी भएको र प्रचण्डलाई पिंजडामा हाल्न खोजेको आरोप पनि लाग्यो नि ?
– हामी ८० सीटवाला थियाैं । ८० सीटवाला पार्टी ३२ माथि हावी त हुन्छ नै । प्रचण्डजी १३८ सीट प्राप्त गरेको जाज्वल्यमान प्रधानमन्त्री त होइन । अरूले दिएको सीट हो । उहाँले त अझ बढ्ता लिनुभएको थियो ।
३२ सीटवाला प्रधानमन्त्रीले रोजी–रोजी ६ वटा मन्त्रालय लिनुभएको थियो । उहाँले सत्ता साझेदार दलसँग सल्लाह नगरी मनलाग्दी निर्णय र नियुक्ति गर्ने काम गर्नुभएको थियो । ८० सीट भएको पार्टीले ८ वटा मन्त्रालय लिएर काम गर्दा हावी भएको हो भने हामीभन्दा ९ सीट बढी रहेको कांग्रेसले उहाँलाई कति छाड्दोरहेछ, हेर्दै जाऊँ । कांग्रेसले पिंजडा दिन्छ, कि खुला मैदान दिन्छ, हेरौंला नि हामी ।
अयोग्य लडाकुलाई भत्ता बाँड्ने निर्णय कांग्रेस सरकारमा सहभागी हुनुभन्दा पहिला गर्नुभएको छ । यो खुला मैदान दिएको होला । कांग्रेसले यसैगरी सत्ता चलाउन खोजेको रहेछ भने यसको मूल्य उसले तिर्ला ।
सहमतिमा सरकार चलाउँदा छाडा होइन, अंकुश त हुन्छ । त्यो अंकुश भोलि संसद्ले पनि लगाउँछ । संसद्ले अंकुश लगाउँदा त्यो बेला के भन्नुहुन्छ ? कुनै समय देउवाले कम्युनिस्टको शासनमा मानिस रुन पाउँदैनन् भन्नुभएको थियो, अहिले त बोल्न पनि नपाउने भए । पुलिसले मान्छेको मुख थुनेको फोटो नक्कली त होइन होला ।
हामीले धेरै बोल्यो भने सत्ता नपाएको छटपटी भनिएला । जनताले यस्तै शासन चाहेको भए सहौंला । अहिलेको लडाईं जता हेरे पनि एकातर्फ एमाले र केपी ओली, अर्कातर्फ कांग्रेस र शेरबहादुर देउवा छ, अरू त सब च्याँखे थाप्ने हुन् । एमालेले हार्दा कांग्रेसले जित्छ, यी दुईको सह–अस्तित्वमा समाज चल्ने हो ।
केपी ओलीले पहिलो बैठकमा प्रतिनिधिसभा विघटन सही थियो भनेपछि झस्किएँ भनेर प्रचण्डले भन्नुभयो । एमाले किन विगतका कुरा कोट्याउँदैछ ।
– फेरि झस्के हुन्छ । म पनि भन्छु, त्यो प्रतिनिधिसभा विघटन सही थियो । संवैधानिक थियो । उहाँहरूले कति दिन चलाउनुहुन्छ हेरौंला । संविधानले दिएको कुरा त हुन्छ ।
अगाडि प्रचण्ड बस्नुभएको छ भन्दैमा सत्य कुरा बोल्न किन लुकाउने ? सिंगो लडाईं त्यही त हो ।
बालकोटमा पुराना कुरा नकोट्याउने, संसद् विघटनको कुरा नगरौं भन्ने भएको थियो रे नि ?
– त्यस्तो केही थिएन । उहाँले मुख छाडेको कुरा नउठाउँला भनेको न हो । उहाँले ३८ बुँदे आरोप लगाएर हिँडेको होइन र ? पार्टीबाट निकाल्ने, पार्टीलाई घात गर्ने, बनेको शक्तिलाई तहसनहस गर्ने तिम्रो कुकामको टिप्पणी गर्दिनँ भनेको न हो ।
अध्यक्षले आज त्यो कुरा गर्दिनँ भन्दा राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टीका सभापति रवि लामिछानेजीले ५ वर्ष नै नगरौं भनेको न हो । त्यसो भन्दैमा हामीले राजनीति लुकाउँछौं र ? एमालेले पुग्न खोजेको बाटो लुकाउँछौ र ? हाम्रो पार्टीले महाधिवेशनमा पारित गरेका कुराको लाइन हामीले बताउँछौं ।
एमाले–माओवादी तिक्तता नमेटिई पुस १० गते बनेको गठबन्धन दिगो हुँदैन भन्ने टिप्पणी सुनिएका थिए । पुस १० को गठबन्धनपछि ओलीले ‘मेड इन नेपाल सरकार’ बनायौं भन्ने कुरा गर्नुभएको थियो । कुनै बिन्दुमा पुगेर फेरि पुस १० मा जस्तै एमाले–माओवादी मिल्ने सम्भावना हुन्छ ?
– अब हुँदैन । ‘मेड इन नेपाल सरकार’ स्वीकार्य भएन । अस्विकार गर्नेमा माओवादीलगायतका दल नै सामेल भए । उहाँहरू कसैको गोटी बन्नुभएको छ । पुस १० गतेको चक्र उपराष्ट्रपतिको शपथसँगै पूरा भयो । अब नयाँ अध्याय शुरू भएको छ ।
एमाले संघीय संसद्मा विपक्षमा छ । विपक्षी भएरै रचनात्मक भूमिका खेल्छ । कांग्रेससहितको सरकार बनेको छ । हामी सरकार चलोस्, स्थिर होस् भन्ने चाहन्छौं । सरकारलाई रचनात्मक सुझाव दिउँला । नराम्रो कुराको भण्डाफोर गरौंला । अहिले पनि हाम्रो आरोप छ– कांग्रेस अस्थिरताको मतियार बन्यो । प्रचण्ड अस्थिरताको प्रतीक हुन् । यसलाई गलत सावित गर्न सक्नुहुन्छ ? सके गरेर देखाउनुस् । प्रचण्ड अस्थिरताको प्रतिरूप होइनन् भन्ने प्रमाणित गर्नुहोस् । अहिलेको सरकार टिकाउनुहोस् । कांग्रेसले अस्थिरता होइन, स्थिरताका लागि यो गरेको भनेर पुष्टि गर्दिनुस् । ५ महिनामा फेरि विश्वासको मत लिने काम नहोस्, हाम्रो शुभकामना छ ।
हामीले ठानेका थियौं, प्रचण्डसहित पुस १० मा बनेको ‘मेड इन नेपाल’ सरकार प्राकृतिक हो । त्यसले देशमा स्थिरता दिन्छ भन्ने ठानेका थियौं ।
कर्मचारीलाई तलब खुवाउन आन्तरिक ऋण लिनुपर्ने अवस्था छ । हामीले सरकारमा आए पनि अर्थतन्त्र सुधार्न एक वर्ष लाग्छ भनेका थियौं ।
एमाले नेताहरूले प्रचण्डको उपादेयता उपराष्ट्रपति चुनावसम्म मात्र हो, त्यसपछि कांग्रेसले साथ छाड्छ भनेको सुनिन्थ्यो, तर गठबन्धन अगाडि जाने देखियो त ?
– म पनि त्यही भनिरहेको छु । जुन आठ दल दल भनिएको थियो, तीमध्ये तीन-चारवटा दलको उपादेयता सकिन्छ भनेर भनेको थिएँ । कमसेकम राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति र प्रधानमन्त्री भएको दलको उपादेयता हुन्छ, अरूको हुँदैन । उनीहरूलाई उपयोग गर्ने र त्याग्ने नै हो । समयक्रमले त्यही बताउँछ ।
प्रचण्ड सरकार भत्काउन एमालेले कांग्रेसलाई समर्थन गर्छ भन्ने अडकलबाजी पनि भइरहेको छ नि ?
– यो कुरा त हामीले पहिल्यै भनेका हौं, पुस १० गते तपाईंहरू सरकारको नेतृत्व गर्नुस्, हामी साथ दिन्छौं भनेका थियो । त्यो कुरामा कांग्रेसलाई रुचि भएन ।
यस्तो प्रतिस्पर्धात्मक संसदीय व्यवस्थामा दुई ठूला दल मिलेर सरकार बनाउने कुरा अप्राकृतिक हो । कहिलेकाहीँ मुलुक र लोकतन्त्र अप्ठ्यारो परेको समयमा यो काम पनि गर्नुपर्छ । पछिल्लो उदाहरण भनेको संविधान जारी नहुँदा ठूला दल मिलेर गरेका थियौं ।
जुन हिसाबले अर्थतन्त्र ओरालो लागेको छ, अस्थिरता बढिरहेको छ, सामाजिक मूल्य मान्यताको क्षयीकरण बढिरहेको छ, यस्तो समयमा ठूला दल मिल्न सकिन्छ ।
राष्ट्रिय शक्ति मिल्दा विदेशी शक्ति र परिवर्तन नचाहेका शक्तिले चलखेल गर्न पाउँदैनन् । तर, २००८ सालदेखि नै हेर्ने हो भने कम्युनिस्टले सहकार्यको प्रस्ताव राखेका छन्, कांग्रेसले दुत्कारेको इतिहास छ । अहिले पनि हामी स्थिरताका लागि प्रस्ताव राख्छौं, त्यसमा कांग्रेसले रुचि राख्छ र ?
कांग्रेस सभापति देउवा ७ पटक प्रधानमन्त्री बन्ने योग रहेको भनेर ज्योतिषीले बताएको चर्चा चलिरहन्छ । देउवाको त्यो आकांक्षा र माओवादीले धोका दिएको एमाले मिल्दिए भने आश्चर्य हुन्छ कि हुँदैन ?
– कांग्रेसको ट्र्याक रेकर्ड हेर्दा त्यसो भए अनौठो नै मान्नुपर्छ । कांग्रेस आफूलाई दायाँ पायक पर्दा दायाँ र बायाँ पायक पर्दा बायाँ फर्किने पार्टी हो । प्रचण्डजीहरू पनि त्यस्तै हो । केही गरी कांग्रेसले यसरी मुलुक बन्दैन भन्ने ठानेमा हामी साथ दिन्छौं । भौतिकवादी भएकाले मलाई जोखानामा विश्वास छैन । विश्वास गर्नेप्रति कुनै कटाक्ष पनि छैन, सम्मान नै छ ।
मेरो मनमा एउटा कुरा आउँछ, पुस १० गते प्रचण्डले मलाई प्रम देऊ, सबथोक मान्छु भन्दा किन नदिएको ? शेरबहादुर दाइ प्रधानमन्त्री बन्न कै लागि नदिएको भन्ने मैले सुनेको हो । त्यसकारण प्रचण्ड दौडेर हामीकहाँ आउनुभएको थियो । त्यतिबेला प्रचण्डजीको अनुहार हेर्नलायक थियो । ओठमा कलेटी परेको थियो ।
शुरूमा कुनै हालतमा (प्रधानमन्त्री) छाड्दिनँ भनेका शेरबहादुर दाइ प्रचण्ड प्रधानमन्त्री भएपछि रातारात उहाँलाई स्वीकार्ने अवस्थामा पुग्नुभयो । रामचन्द्रलाई राष्ट्रपति त पहिल्यै पनि बनाउन सक्नुहुन्थ्यो । यो तमासा किन गरेको ? शेरबहादुर दाइले धुम्बाराहीमा बसेर घामै ताप्न तमासा गरेको हो त ? उहाँले पुस १० मा शुरूमा मैले प्रधानमन्त्री पाइनँ भने हुँदैन भनेर प्रचण्डलाई भन्नुभएको भन्ने हामीले सुनेको हो । फागुन १० मा आउँदा ठीकै छ, प्रचण्डजी प्रधानमन्त्री खानुस्, रामचन्द्रजी राष्ट्रपति खानुस्, अरूहरूले अरू खानुस्, म धुम्बाराहीमा घाम तापेर बस्छु भन्ने निष्कर्षमा देउवा पुग्नुभएकै होला त ? मेरो मनले हो भन्ने मानेको छैन ।
उहाँ (देउवा)को महत्त्वाकांक्षा पूरा गर्न एमालेले साथ दिन्छ कि दिँदैन ?
– कसैको महत्त्वाकांक्षालाई समर्थन गर्दैनौं । मुलुकको अप्ठ्यारो समाधानका लागि कसैले प्रस्ताव गर्छ भने सोच्छौं, तर प्रचण्डजीको सन्दर्भमा चाहिँ उहाँ विश्वसनीय हुनुभएन । उहाँको बारेमा धेरै चिन्ता लिदैनौं । उहाँ आफैंले सोच्नुहुन्छ । अर्काको पार्टीको बारेमा हामी टिप्पणी गर्दैनौं ।
अन्त्यमा अर्को एउटा फरक प्रसंग– निवर्तमान राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारी सक्रिय राजनीतिमा फर्किन लाग्नुभएको हो ?
– उहाँ एमाले पार्टीमा हुनुहुन्न । राष्ट्रको महत्त्वपूर्ण फिगर हो उहाँ । निकट भविष्यमा उहाँजस्तो क्षमता भएको व्यक्ति मुलुकले राष्ट्रपतिका रूपमा पाउँछ भन्ने जस्तो लाग्दैन । हामीले पूर्व राष्ट्रपति र मुलुकको सोभनीय व्यक्तित्वको बारेमा हल्का टिप्पणी गर्नुहुँदैन । त्यसबारे हाम्रो पार्टीले केही सोचेको छैन ।
विस्तृत अन्तर्वार्ता हेर्नुहोस्, भिडियोमा :
प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ भारत भ्रमणबाट फर्किएको केही दिनमै पशुपतिनाथ मन्दिरमा पुगेको विषय अहिले सर्वत्र चर्चामा छ । त्यसो त भारत भ्रमणमै छँदा प्रचण्डले गेरुवस्त्र लगाएर उज्जैनस्थित महाकालेश्वर...
जनमत पार्टीका अध्यक्ष डा. चन्द्रकान्त (सीके) राउत विगत एक महिनादेखि बारा- २ मा सक्रिय छन् । जनमत पार्टीका उम्मेदवार शिवचन्द्र कुशवाहालाई जिताउन उनको सक्रियता आफैं उम्मेदवार हुँदाको भन्दा कम छैन । यसअघि मंसि...
श्रम, रोजगार तथा सामाजिक सुरक्षामन्त्री शरतसिंह भण्डारी लामो समयदेखि सांसद र विभिन्न मन्त्रालयको जिम्मेवारी पूरा गर्दै आएका एक कुशल राजनीतिज्ञका रुपमा परिचित छन् । विसं २०३२ मा नेपाल विद्यार्थी संघबाट राजनीति...
मंसिर ४ को निर्वाचनमा नेपाली कांग्रेस सबैभन्दा ठूलो दल भयो । कांग्रेसले ८९, एमालेले ७८, माओवादीले ३२ सीट जिते । नयाँ दलका रूपमा राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टीले २० सीट जित्यो । अर्को नयाँ दलको रूपमा आएको जनमत पार्ट...
नेकपा एमालेको समर्थनमा नेकपा (माओवादी केन्द्र)का अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ प्रधानमन्त्री बनेपछि देशको राजनीतिले नयाँ कोर्स लिएको छ । तर, नयाँ प्रधानमन्त्रीले विश्वासको मत नलिँदै सरकार गिराउने खे...
नेकपा एमाले संसदीय दलका उपनेता सुवास नेम्वाङले आफूलाई नेपालको संसदीय अभ्यासमा अनुभवी र अभिभावकीय छवि बनाउन सफल भएका छन् । तत्कालीन संविधानसभा अध्यक्षसमेत रहेका नेम्वाङले संविधानसभासहित छ पटक व्यवस्थापिका&nd...
मखमली फुल्दा, मार्सी धान झुल्दा बहिनी आउने छिन्, दैलाको तस्वीर छातीमा टाँसी आँसु बगाउने छिन् .....। हाम्रो समयका चर्चित गायक नारायण रायमाझीको ‘नमुछे आमा दहीमा टीका’ बोलको गीत नि...
कमेडी क्लब चलाउने मुन्द्रे उपनाम गरेका एकजना मान्छे छन्। एकै श्वासमा चारवटा प्रश्न सोध्न सक्ने क्षमता भएका जानेमाने पत्रकार ऋषि धमलाको कार्यक्रममा पुगेर तिनले भन्न भ्याए, 'यो टिकटकका कारण मान्छेहरू अल्छी भए, कुन...
केही वर्षअघि विद्वान प्राध्यापक डा. अभि सुवेदीले कान्तिपुरमा लेख्नुभएको एउटा प्रसंगबाट आजको चर्चा शुरू गर्नु उपयुक्त हुनेछ । त्यस प्रसंगमा नेपाली कांग्रेसका वर्तमान सभापति शेरबहादुर देउवाले पूर्व प्रधानमन्त्रीको हैस...