उनले व्यवसाय थाल्दा मात्र २८ हजार रुपैयाँ लगानी गरे । क्रमशः विभिन्न क्षेत्रमा लगानी गर्दै गए । जहाँ लगानी गरे, त्यही सफल हुँदै गए ।

व्यवसायका अलावा सामाजिक संघसंस्थामा लामो समय व्यतित गरेका उनी पोखराका चर्चित पात्र हुन् । उनकै नाममा पोखराको शिक्षा, स्वास्थ्य र पर्यटन लगायत विभिन्न क्षेत्रमा इतिहास कोरिएको छ । उमेरले ७० वर्ष पुगे पनि आफ्नो कामप्रति समर्पित छन् । व्यस्त दैनिकी जारी छ ।

उनै अशोक पालिखेको जन्म २००७ फागुन २७ गते भएको हो । बुवा जनकमान पालिखे र आमा कृष्णकुमारी पालिखेका ४ सन्तानमा उनी जेठा छोरा हुन् । 

पालिखेहरू बस्ने बस्ती भएकाले महेन्द्रपुल नजिकको चोक पालिखे चोककै नामले चिनिन्छ । लक्ष्मीसिंह पालिखेदेखि १३ पुस्तासम्म कूल ६७ घरपरिवारको बसोबास रहिआएको पाइन्छ ।
 
नेवार समुदायका भए पनि उनको बुवाको पालासम्म कसैले व्यापार व्यवसाय गरेनन् तर अशोकले क्याम्पस पढ्दाताका नै व्यवसाय थालेका हुन् । तत्कालीन नेसनल हाईस्कूल (हाल राष्ट्रिय मावि) बाट २०२४ सालमा एसएलसी उत्तीर्णपछि अशोक पृथ्वीनारायण क्याम्पस भर्ना भए । आईए पढ्दादेखि नै उनले पालिखे चोकमा मात्र २८ हजार रुपैयाँ लगानी गरेर ‘दी स्टेसनरी’ चलाए ।

क्याम्पस पढ्दै व्यापार चलाउँदै आएका उनले २०३० सालमा स्नातक पूरा गरे । त्यसपछि उनी पढाइ छाडेर व्यापारमै केन्द्रित हुन थाले । व्यवसाय राम्रो हुँदै गएको थियो । लगानी पनि थप्दै गए । पालिखेका बुवाबाजेले आर्जेको जग्गा–जमिन पनि प्रशस्त थियो । उनले त्यसको पूर्ण सदुपयोग गरे ।

व्यापारका अलावा स्थानीय युवा मिलेर त्यसबेला क्लब गठन गरी सामाजिक कार्यमा क्रियाशील पनि भए । पोखराको तेर्सापट्टिस्थित गणेशको मन्दिर जीर्णोद्धार गरे । अशोक भन्छन्, ‘मन्दिरको पुनर्निर्माण के गरिएको थियो, मलाई अहिलेसम्म फलिफाप नै छ ।’ यो उनको धार्मिक आस्था होला तर उनले दिनरात नभनी निरन्तर कामप्रति समर्पित हुँदै कडा मेहनत गर्दै जानुको प्रतिफल नै अहिलेको उनको परिचय हो ।

लोकान्तरसँगको कुराकानीमा अशोकले विगतको पुन्तुरो खोल्दै गए । युवाकालमा उनी पोखरा जेसिजमा जोडिए । त्यसबेला उनलाई फ्रन्टलाइनमा रहेर बोल्ने शैलीको विकास गर्‍यो । आत्मविश्वास बढायो । व्यवसायमा जम्दै गर्दा २०३३ सालमा उनी पोखराको पुरानो संस्था पोखरा उद्योग वाणिज्य संघमा सदस्यका रूपमा छिरे । सदस्यबाट प्रवेश गरेका पालिखे २०५६ सालसम्म विभिन्न पदमा रहेर निरन्तर सक्रिय भए । उनी ३ कार्यकाल महासचिव र २ कार्यकाल अध्यक्ष बने । शुरूआतमा सदस्य रही क्रमशः कोषाध्यक्ष, महासचिव, उपाध्यक्ष हुँदै २०५२ सालमा अध्यक्ष चुनिएका थिए । उद्योगी व्यवसायीको छाता संस्था भएकाले उनले यहाँ रहेर धेरै विषय जान्ने–सुन्ने मौका पाए । संघका सदस्यको हितमा विविध कार्यक्रम ल्याए । साथसाथै पोखराको विकासमा चालिएका विभिन्न अभियानमा सक्रिय बने । 

पोखरामा ल्याउन लागेको विक्रम टेम्पोले उनले रोके । किनकि काठमाडौंमा त्यस टेम्पोले वायु प्रदूषण फैलाएकोबारे उनी जानकार थिए । उनले संघमा रहँदा जर्मनीको एचडब्लूके माइञ्जसँग पार्टनरशीप शुरूआत गरे । त्यसबाट यस क्षेत्रका व्यवसायीको दक्षता वृद्धि तथा आर्थिक एवं भौतिक सहयोग सम्भव भयोे । साथै पोखरामा खानेपानी योजनाका लागि मर्दी–विन्ध्यवासिनीसम्म २० इञ्चको पाइप बिछ्याउन पहल गरे । अहिले पोखरेलीले पर्याप्त रूपमा खानेपानी पाएका छन् । चिप्लेढुंगा–न्यूरोड, पृथ्वीचोक–लेकसाइड त्यसबेलाको योजनाअन्तर्गत उनकै पालामा निर्माण भएका हुन् । 

शहरमा शिक्षाका लागि विश्वविद्यालय खोल्न पहल गरे । त्यसबेला तत्कालीन राजा वीरेन्द्रसँग दर्शनभेट गर्न जाँदा विश्वविद्यालयलाई प्रमुखतामा राखेर माग गरे । निरन्तर १३ वर्षसम्म लडिरहे । उनकै पहलमा पोखरामा पोखरा विश्वविद्यालय स्थापना सम्भव भयो । सो विश्वविद्यालय स्थापनाले पालिखेलाई हालसम्मकै बढी सन्तुष्टि मिलेको बताउँछन् । 

उनले शिक्षातर्फ लगानी बढाए । पोखरामा होटल म्यानेजमेन्ट कलेज खोल्नुमा उनको महत्त्वपूर्ण योगदान छ । ११५ जना उद्योगी, व्यवसायीको पहलमा आजभन्दा २१ वर्षअघि खोलिएको नेपाल टुरिज्म एण्ड होटल म्यानेजमेन्ट कलेज नेपालकै पहिलो होटल म्यानेजमेन्ट कलेज हो । उनी कलेजको अध्यक्ष छन् । कलेजले होटल लगायत सेवा क्षेत्रमा काम गर्ने दक्ष जनशक्ति उत्पादन गर्दछ । उत्तीर्ण विद्यार्थी बेरोजगार छैनन् । पोखरा, काठमाडौंका तारे होटलमा म्यानेजरसम्म पुगेका छन् । गुणस्तरीय पढाइ हुने कलेजको दाबी छ । 

उनले पोखराको पुरानो बोर्डिङ स्कूल कुमुदिनी होम्स्लाई २०५९ सालमा निजी स्वामित्वमा लिए । यो स्कूल यस क्षेत्रकै उत्कृष्टभित्र पर्दछ । स्कूलका उनी संस्थापक अध्यक्ष हुन् । 

त्यति मात्र कहाँ हो ? उनी पोखरा बहुमुखी क्याम्पसको संस्थापक मध्येका एक हुन् । चालिसको दशकमा पोखरामा पीएन क्याम्पसबाहेक अर्को क्याम्पस थिएन । तत्कालीन अञ्चलाधीश नरेन्द्रकुमार चौधरीको पालामा २०४४ सालमा पोखरा बहुमुखी क्याम्पस स्थापित भएको थियो । 

शिक्षा सँगसँगै उनको ध्यान स्वास्थ्यतर्फ मोडियो । उनले केही चिकित्सक तथा व्यवसायीसँग मिलेर सन् १९९९ मा फिस्टेल अस्पताल खोले । पछि फिस्टेल नर्सिङ क्याम्पसका रूपमा सञ्चालनमा आयो । अहिले नर्सिङ विषय पढाइ हुन्छ । उपचार सेवा राम्रो भएकाले अस्पतालमा बिरामीको भीड लाग्छ । निजी अस्पतालको छाता संगठन एशोसिएसनू अफ प्राइभेट हेल्थ इन्स्टिच्युट अफ नेपाल (अफिन) गण्डकीको पनि उनी अध्यक्ष छन् ।

२०५४ सालमा उनी हिमालय आँखा अस्पतालको अध्यक्ष चुनिए । त्यसबेला नेत्रज्योति संघ अध्यक्ष उनी हिमालय आँखा अस्पतालमा पदेन अध्यक्ष भए । त्यहाँ आवद्ध भइसकेपछि अस्पतालको विकासमा सक्रिय भए । यो अस्पताल नेपालमै अहिले उत्कृष्ट आँखा अस्पतालको रुपमा परिचित छ । उनी यहाँ पनि २ कार्यकाल अध्यक्ष रहे । 

पोखरा नेपालकै प्रमुख पर्यटकीय शहर भएकाले यसको प्रवद्र्धनमा उनी चिन्तित थिए । २०५२ सालमा उनकै पहलमा पोखरा पर्यटन परिषद् जन्मियो । उनी परिषद्को संस्थापक अध्यक्ष हुन् । २ कार्यकाल खाए । पोखरा घुम्न आउने पर्यटकको आतिथ्य, ट्याक्सीको व्यवस्थापन, पर्यटकीय गन्तव्य खोजीमा उनी लागिपरे । त्यसबेला पोखरा उद्योग वाणिज्य संघ, होटल एशोसिएसन, नाट्टा, टान, रेवान र ट्याक्सी व्यवसायी समिति) मिलाएर परिषद् बनेको हो । हाल पर्यटकीय क्षेत्रका १२ संस्था परिषद्मा आबद्ध छन् । 

पालिखेको संलग्नता नेवाः खल कास्कीमा पनि छ । उनी २०७० सालदेखि त्यसको अध्यक्ष रहँदै नेवारी सभ्यता, संस्कृतिको विकासमा कटिबद्ध भएर लागेका छन् । नेवार जातिमा प्रचलित नाच, जात्रा, कला संस्कृति संरक्षण र जगेर्ना गर्न यो संस्था क्रियाशील छ । 

अन्त्यमा पालिखेले भने, ‘सफलताको एउटै सूत्र हो – निरन्तर मेहनत र कामप्रति समर्पण ।’